Podići spomenik žrtvama Miloševićevog režima

Sasvim suprotno od njega, smatram da je potrebno da u Beogradu bude podignut spomenik svim žrtvama Miloševićevog režima od 1990. do 2000. godine. Ovo obeležje biće podsećanje na mračan period srpske istorije i opomena sadašnjim i budućim generacijama da se vreme zla više ne ponovi. Biće to dokaz iskrenog evropskog opredeljenja naše zemlje, definitivnog raskida s teškim nasleđem i priznanja da su u tom periodu činjeni strašni zločini.

Današnja Srbija obavezna je da se oduži ljudima koji su ubijeni i proganjani od pripadnika nedemokratskog režima, njegovih eskadrona smrti i službi bezbednosti, samo zbog svog političkog opredeljenja ili nacionalne i verske pripadnosti. Zajednički spomenik ubijenima simbolizovaće desetogodišnju borbu građana Srbije za evropske vrednosti, slobodu, pravdu, demokratiju i poštovanje ljudskih prava. Spomenik žrtvama Miloševićevog režima biće posvećen svim stradalima, ne samo onima koji su pogubljeni i zatvarani, nego i onima čiji su životi uništavani tako što su ranjavani, što im je ozbiljno narušeno zdravlje, što su na silu mobilisani u ratove, što su ostajali bez egzistencije, što su gladovali i smrzavali se, što su policijski i sudski proganjani, ili su bili prinuđeni da izbegnu u inostranstvo.

Spomenik u Beogradu biće trajno sećanja na ubijene funkcionere SPO 3. oktobra 1999. na Ibarskoj magistrali – Veselina Boškovića, Zvonka Osmajlića, Dragana Vušurovića i Vučka Rakočevića; Predraga Starčevića, kojeg su ubile pristalice SPS-a na dan održavanja kontramitinga 25. decembra 1996. godine; bivšeg predsednika Srbije Ivana Stambolića, koji je kidnapovan od pripadnika JSO MUP-a Srbije u Košutnjaku i ubijen na Fruškoj gori 25. avgusta 2000; ubijene novinare Dadu Vujasinović 8. aprila 1994. i Slavka Ćuruviju 11. aprila 1999; kidnapovanog i ubijenog sudiju Nebojšu Simeunovića u novembru 2000; učenika Branivoja Milinovića i policajca Nedeljka Kosovića, koji su poginuli 9. marta 1991; policajca Milorada Nikolića, ubijenog 1. marta 1993. ispred tadašnje Skupštine Jugoslavije; člana SPO iz Dubnice kod Vranja Slobodana Ivanovića, kojeg je ubio aktivista SPS-a 6. decembra 1990; bivšeg predsednika SPO za Beograd Branka Vasiljevića, ubijenog 4. novembra 1999. godine i desetine drugih ubijenih ljudi.

Podizanje spomenika biće manifestovanje vidljivog napora da se reše strašni zločini Miloševićevog režima protiv političkih protivnika i da se počinioci privedu pravdi. Nerešena ubistva mogu da budu ohrabrenje za ponovljeno nasilje i zastrašivanje ljudi, čime se ugrožavaju njihova ustavna prava na slobodu izražavanja i delovanja. Ovaj spomenik biće posvećen i pripadnicima svih naroda i vera iz Srbije i sa tla bivše Jugoslavije koji su u zločinima stradali od specijalnih vojnih i policijskih jedinica pod komandom Slobodana Miloševića i njemu podređenih ljudi. Spomen-obeležje ubijenim značilo bi zasluženu istorijsku osudu nalogodavaca i počinilaca zločina u ime države, uključujući i osudu svih drugih oblika terora nad hiljadama protivnika Miloševićevog poretka smrti.

Nadam se da će Skupština grada Beograda prihvatiti ovu inicijativu i da će glavni grad dobiti spomen-obeležje koje će biti deo našeg kolektivnog iskupljenja prema nevinim stradalnicima.

Autor je potpredsednik Srpskog pokreta obnove i poslanik u Skupštini Srbije