Posle sloma Prvog srpskog ustanka (1813) manastir Nimnik bio je srušen i spaljen. Obnovljen je zalaganjem kneza Miloša 1821. godine. Po svedočenju starih Kurjčana, a to navode i pojedini istraživači, neki od radova izvođeni su sve do 1825. godine. Radovima na obnavljanju crkve rukovodio je Steva Damjanović iz Kisiljeva, tadašnji knez Ramskog sreza. Crkva je sagrađena od kamena, sa slabim pokrivačem od trske. Prvi sveštenik u obnovljenom manastiru bio je Jakov Petrović, u narodu poznat kao pop Janko.
Proučavaoci istorije Braničevske eparhije navode da je manastir Nimnik „verovatno za vlade knjaza Mihaila“ oslikao živopisac Jovan Isajlović iz Dalja. Isajlovićje oslikao crkve u Veliko Gradištu, Nimniku i Tumanu, kao i niz hramova u Srbiji i Vojvodini. Međutim, pre njega je, kako je pisao sveštenik Života Milovanoviću „Hrišćanskom vesniku“ 1889. godine, i Živko Pavlovićživopisao ikonostas crkve nimničke. U literaturi o Živku Pavloviću ovaj podatak se ne spominje. Navodi se, kada je u pitanju požarevački kraj, samo njegov rad u Zaovi, Kisiljevu i Ramu. Pavlovićje, prema Tihomiru Đorđeviću, jedan od svega dvojice molera i živopisaca u Ramskom srezu za vreme prve vlade kneza Miloša. Radovi na nimničkoj crkvi, u kojima je učestvovao i Živko Pavlović, završeni su početkom jeseni 1841. godine. Tada je na „spoljnim glavnim vratima crkve“ bio u kamenu urezan natpis: „Obnovisja obitel sija hram svjatoga otca Nikolaja, kako duvar i s templom snabdjesja. Ljeta gospodnja 1841. meseca semtevrija 20-go dne.“
Kod Živka Pavlovića molerski zanat učio je i Josif (Josim) Petrović(1825-1877), sin nimničkog sveštenika Jakova Petrovića. Živko je i opismenio Josifa, koje je docnije i sam postao sveštenik i služio u Nimniku, Kurjaču i Marjanju od 1844. do 1877. godine. Nije, za sada, poznato da li je Josif Popovićpomagao Živku Pavloviću u oslikavanju fresaka i ikonostasa u crkvama požarevačkog kraja, ali je sigurno bio prvi Kurjačanin koji je završio molerski zanat i koji je učio umetničko zanatstvo i slikarstvo: „Učio je zanat u nekakva molera Živka iz Kisiljeva, koji je malao templo crkve ove, od koga je i knjigu izučio.“
Živko Pavlovićboravio je u Nimniku i 1844. godine, kada je od popadije Petrije Petrović, žene popa Janka Petrovića i majke Josifa Popovića, pozajmio novac. Popadija je čak išla i u Kruševac, gde je Živko u to doba radio, ali nije uspela da dobije svoj novac. Živko dug nikada nije vratio, a popadija Persa se kao potražilac javljala i posle slikareve smrti (1851).
Zapis sveštenika Živote S. Milovanovića, potonjeg igumana Metodija i urednika crkvenog časopisa „Besednik“, baca novu svetlost na rad Živka Pavlovića. Predak Milene Pavlović-Barili bavio se, pored slikarstva i molerskog zanata, i učiteljskim radom – bio je privatni učitelj.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
