Bez pravde i priznanja

Fond za humanitarno pravo, Žene u crnom i Inicijativa mladih za ljudska prava obeležili su godišnjicu okupljanjem u 15:48 ispred ulaza u Glavnu železničku stanicu u Beogradu.

Ove tri nevladine organizacije ponavljaju svoj stav o odgovornosti institucija Srbije za ovaj zločin i kritikuju ih zbog odnosa „prema porodicama žrtava koje ne priznaju kao civilne žrtve rata“. U saopštenju se ukazuje i da „danas porodice žrtava zločina u Štrpcima, kao i porodice žrtava iz Sjeverina, nemaju status civilnih invalida rata u Srbiji“, a da zbog činjenice da se zločin desio na teritoriji BiH, Ministarstvo rada, zapošljavanja i socijalne politike „negira porodicama žrtava ovih zločina ostvarenje prava po Zakonu o civilnim invalidima rata“. FHP, Žene u crnom i Inicijativa pozivaju nadležne da prekinu praksu negiranja prava porodica žrtava najtežih zločina i izmene Zakon o pravima civilnih invalida rata.

Te nevladine organizacije u saopštenju navode da bi se time pružila „bar delimična satisfakcija porodicama žrtava zločina“.

Na suđenju Nebojši Ranisavljeviću, jedinom koji je osuđen pred Višim sudom u Bijelom Polju i koji je izdržao kaznu od 15 godina zatvora, utvrđeno je da je grupa pripadnika Višegradske brigade VRS, predvođena Milanom Lukićem, u poslepodnevnim časovima 27. februara 1993. godine zaustavila voz i nakon legitimisanja putnika iz njega izvela 18 Bošnjaka i jednog Hrvata, koje su potom sproveli do sela Prelovo. U sali lokalne osnovne škole su ih pretresli, opljačkali i pretukli. Nakon toga su ih vezali žicom, uveli u kamion i odveli u jedno selo u okolini Višegrada. Tamo su ih u garaži jedne kuće likvidirali Milan Lukić i Boban Inđić.

Pored Lukića, Inđića i Ranisavljevića, tokom postupka su pominjana imena drugih pripadnika VRS koji su tog dana bili na Železničkoj stanici Štrpci. Međutim, protiv njih nikada nije vođen postupak. Haški tribunal osudio je Milana Lukića na doživotnu kaznu zatvora zbog ratnih zločina u istočnoj Bosni nad Bošnjacima, ali ne i za zločin u Štrpcima. Tokom suđenja Ranisavljeviću utvrđeno je i da je otmica bila planirana mesec dana ranije, kao i da je Železničko-transportno preduzeće Beograd u više navrata obavestilo predstavnike Vojske Jugoslavije i Ministarstvo unutrašnjih poslova Srbije o pripremi otmice putnika. Ni jedan organ nije preduzeo ništa.

Pronađena tri tela

U ovom zločinu ubijeni su: Halil Zupčević, Senad Đečević, Esad Kapetanović, Iljaz Ličina, Fehim Bakija, Rifat Husović, Ismet Babačić, Šećo Softić, Adem Alomerović, Rasim Ćorić, Fikret Memović, Fevzija Zeković, Džafer Topuzović, Muhedin Hanić, Safet Preljević, Nijazim Kajević, Zvjezdan Zuličić, Jusuf Rastoder i Tomo Buzov. Do danas su pronađeni posmrtni ostaci Halila Zupčevića, Rasima Ćorića i Jusufa Rastodera u jezeru Perućac.