Aleksandar Vučić i Šarl de Gol: Lični stav Slobodana Divjaka

Ostavite komentar Odustani od odgovora

1. Ponasali Ste se kao kolonizatori na kosovu…Pa Evo vam rezultat

2. Alzir je do nezavisnosti 1962. godine bio jedina francuska prekomorska teritorija koja nije imala status kolonije.

3. Vikipedija: „Nakon Drugog svetskog rata, Francuska je dala nezavisnosst svim svojim kolonijama. Naročito su bili krvavi ratovi za nezavisnost Vijetnama i Alžira.“

4. Ko se jos poziva na Vikipediju? Ono sto je napisao Aurelio je istina, a to svako ko je imalo upucen u tematiku zna da je istina. Alzir je bio deo Francuske i tretiran kao Francuska prekomorska teritorija, a ne kao kolonija. Zato je i bio odrzan referendum u celoj Francuskoj gde se narod slozio sa davanjem nezavisnosti Alziru.

5. Francuzi su dovršili proces osvajanja Alžira početkom 20. veka. Oni su uvrstli Alžir u integralni deo Francuske i taj status trajao je do kolapsa Četvrte Republike. Prvi predsednik Pete Republike bio je Šarl de Gol od 1958 sve do 1969. Alžir je stekao nezavisnost 1962. Alžir je imao veoma brojno stanovništvo pri čemu su 99% bili musliani, a samo manje od 1% Francuzi. Poznato je da je otac Meri le Penove ( koji nije zastupao klasičnu rasističku tezu o superiornosti jednih nad drugim rasama, ali je zadržao rasisistički stav o štetnosti mešanja različitih rasa) isticao da on Alžirce ne smatra nižom rasom od Francuza, ali da njima nije mesto u Francuskoj već u Alžiru čime se zapravo založio za etničko čišćenje Alžiraca iz Francuske. Vaša upućenost u ovu materiju je nedovoljna. U momentu sticanja nezavisnosti Alžir je bio francuska kolonija, a nikada nije bio deo matične teritorije Francuske.

6. U tekstu stoji, kao udarni argument:“… Alzir tada nije bio deo maticne teritorije Francuske vec njena kolonija.“
   Sutradan, u svojoj reakciji kao odgovor na komentare citalaca, autor kaze da su Francuzi „uvrstili Alzir u integralni deo Francuske“. Time autor sam obezvrijedjuje glavnu pretpostavku svog teksta.
   Ako kao prevodilac filosofskih knjiga vlada francuskim jezikom, treba da procita zakon 58-95 iz 1958. godine koji u svom prvom clanu potvrdjuje status Alzira kao sastavnog dijela Republike.
   U nastavku, da bi se nekako „izvukao“ gospodin Divjak navodi nepotrebne istorijske podatke srednjoskolskog nivoa. Uz to, za preko milion Evropljana koje je Francuska prihvatila kao izbjeglice poslije nezvisnosti (Evropljana, jer su tako sami sebe u Alziru nazivali Francuzi ali i Spanci, Italijani, Maltezani i Jevreji), autor kaze da su predstavljali manje od jedan odsto stanovnistva. Cinjenica je medjutim neumoljiva: Alzir je po popisu 1962. imao 11 780 260 stanovnika, sto znaci da su oni – u Francuskoj pogrdno zvani „crne noge“ (pieds-noirs) – predstavljali oko deset posto alzirskog stanovnistva.
   Uz to, da bi podvukao svoju „upucenost u materiju“ autor pravi jednu digresiju, sasvim irelevantnu u ovom kontekstu. Pominje oca Meri le Penove. Zainteresovani ce naravno prepoznati da je rijec o Marini Le Pen (a ne le Penovoj).