Aleksandrov sin je stupio na presto

U srpskoj istoriji kraljevi sinovi su kraljevići. Primera radi, Marko Kraljević je, u stvari, kraljević Marko Vukašinović. Prvorođeni sin kralja Aleksandra Karađorđevića je svojim rođenjem postao kraljević i prestolonaslednik. Posle ubistva kralja Aleksandra 1934. godine, njegov najstariji sin Petar, dotadašnji prestolonaslednik, postao je kralj Jugoslavije. Kako je on bio maloletan, kraljevsku vlast su vršili trojica namesnika među kojima je, voljom počivšeg kralja napisanom u testamentu, najuticajniji bio knez Pavle Karađorđević (fotokopija testamenta nalazi se u Arhivu Jugoslavije). Posle vojnog puča 26/27. marta 1941. namesnici su pod prisilom potpisali ostavke. (Takođe u Arhivu Jugoslavije) Posle vojnog udara Petar je preuzeo svoju kraljevsku dužnost, to jest stupio je na presto.

Stupanje na presto znači postati kraljem, započeti vršiti kraljevsku vlast. Smrt jednoga kralja stvara odmah drugoga na njegovom mestu: („Kralj je mrtav, živeo kralj!“) Stupanje na presto nije uslovljeno nikakvim aktom novoga kralja, on proklamacijom samo objavljuje taj čin. Zakletva se polaže u roku od deset dana od dana stupanja na vlast i to pred Skupštinom. Narodna skupština nije bila u zasedanju iz dobro poznatih razloga – kralj nije mogao da položi zakletvu jer je to trebalo da učini do 7. aprila. Zakletva je svečana izjava koju u posebno propisanoj formi daju pojedina lica prilikom preuzimanja dužnosti. Kralj Petar II Karađorđević se zakleo 27. marta 1941. pred predsednikom nove vlade i patrijarhom u Patrijaršiji u Beogradu i miropomazan je istom prilikom. Dovoljno za pametnoga da zaključi: Petar Aleksandrov Karađorđević je bio kralj Petar II Karađorđević!

Autor je istoričar iz Beograda