Učestvujući u pripremi teksta Deklaracije o potrebi mera sanacije posledica NATO agresije na SR Jugoslavije, koja je saopštena javnosti 10. juna, istovremeno sam sakupljala dokaze u odbranu iznetih stavova.
Iznenadila me je vest da je hrvatski naučnik sa impozantnom biografijom svetski priznatog specijaliste nuklearne medicine, poznati zagovornik štetnosti municije sa osiromašenim uranijumom, prof. dr Asaf Duraković preminuo 2020. godine u SAD.
Ovaj podatak sam nasla na stranicama hrvatskog izdanja Vikipedije (https://hr.m.wikipedia.org/wiki/Asaf_Durakovi%C4%87).
Njegovo političko opredeljenje nije bilo nikako naklonjeno većini stanovnika Republike Srbije, ali mu je naučna delatnost nesporna, te prenosim delove biografije u originalu iz pomenutog izvora.
„Obranio je tri doktorata na području ljudske medicine, veterinarskih znanosti, biofizike, prirodnih znanosti i matematike obranjenih na Sveučilištu u Zagrebu i na McMaster Universityju u Kanadi. Bio je voditelj World life Institute (ujedno i osnivač), Lakeview Medical Office, Uranium Medical Research Center (također i osnivač), Emergency Managment Research Institute u Sjedinjenim Američkim Državama i Kanadi.
Ponajviše je bio poznat po istraživanju štetnosti osiromašenog uranija na bojištima američke vojske u Iraku i Afganistanu, ali isto tako na bojištima Domovinskog rata, te posljedice Černobilske katastrofe zbog čega je bio čest gost predavač na mnogim svjetskim sveučilištima, kao i u televizijskim emisijama (npr. BBC i CNN) i dokumentarnim filmovima (npr. The Invisible War, 2012.).
Svoje teze je predstavljao i branio pred Kongresom Sjedinjenih Američkih Država, Europskim parlamentom, te oba doma Japanskog parlamenta“
Njegova najpoznatija naučna dela su:
· Medical concerns of the current nuclear reality, 1995.
· Medical effects of internal contamination with uranium, 1999.
· On depleted uranium: Gulf War and Balkan syndrome, 2001.
· Undiagnosed illnesses and radioactive warfare, 2003.
„Godine 2019. objavljena je knjiga The Scientific Legacy
of Dr. Asaf Durakovic, prof, MD, PhD, DVM, MSC, FACP,
urednika Davida E. Bella i Marisse Z. Bell.“
„Pokopan je uz najviše američke vojne i islamske počasti 18. prosinca 2020. godine u Carltonu, u američkoj saveznoj državi New York.“
Stavovima profesora Durakovica se suprostavlja našoj javnosti dobro poznati profesor epidemiologije dr Zoran Radovanović. Čitaocima je dostupna njegova biografija na društvenoj mreži Likedin:
Zoran Radovanovic – Serbia stranicama – Professional Profile – LinkedIn, kao i obiman spisak radova na Google Scholar stranicama.
Moje obrazovanje me onemogućava da sudim o doprinosu naučnoj discipline za koju je specijalizirao, ali poštujem nagrade i priznanja koje je dobio. Međutim, na tom spisku nema međunarodno priznatih radova sa eksperimentalnim dokazima, koji opovrgavaju nalaze o štetnosti osiromašenog uranijuma prema delima profesora Asafa Durakovća, posebno navedenim radom iz 2001.
Te 2001. godine Svetska zdravstvena organizacija je skinula oznaku genotoksičnosti sa uranijuma.
To je bilo deceniju posle Zalivskog rata kada su obelodanjene štetne zdravstvene posledice vojne intervencije po zdravlje stanovništva Iraka, posebno malformacije novorođenčadi.
Iste te godine Kraljevsko društvo u Londonu odnosno Naučno društvo Ujedinjenog Kraljevstva, koje je osnovano 1660. godine, raspravljalo je o mogućim uzrocima uvećane incidence kancera kod učesnika Zalivskog rata 1991.
Ukazano je na kombinovano dejstvo kancerogenih materija, koje su se oslobodile u požarima izvorišta nafte i preventivne vakcinacije.
Budući da je ovo Društvo zasnovano na Bejkonovim (F. Bacon, 1561-1626) preporukama da je eksperiment odlučujući u naučnim istraživanjima i da se treba odreći predubeđenja pri donošenju zaključaka, nisu se mogli ignorisati nalazi profesora Asafa Durakovića.
U zaključcima Društvo preporučuje ispitivanje fizičkih i hemijskih osobina čestica koje se oslobađaju pri eksploziji municije sa osiromašenim uranijumom.
Deceniju kasnije italijanski naučnici su našli nanočestice osiromašenog uranijuma u odstranjenim kanceroznim tkivima obolelih ili umrlih pripadnika vojnih misija na Kosovu i Metohiji, kao i Bosni i Hercegovini.
Zbog nastajanja na vrlo visokim temperaturama njihova površina je poput keramike, te su manje rastvorljive u tečnostima organizama i duže se zadržavaju u kontaktu sa tkivima.
Poznato je da alfa čestice u neposrednom kontaktu sa ćelijama najviše oštećuju DNK u odnosu na beta i gama zračenje.
Od Svetske zdravstvene organizacije se očekuje da na osnovu ovih naučnih dokaza kategorizuje posledice upotrebe ove municije da bi se prestalo sa relivitizacijom kancerogenosti smeša radiouklida koje se nazivaju prirodni, osiromašeni ili obogaćeni uranijum.
I na kraju, da je živ – Bejkon bi s punim pravom upitao uvaženog profesora Zorana Radovanovića: kojim sopstvenim eksperimentalnim dokazima potkrepljuje svoju tvrdnju o bezopasnosti osiromašenog uranijuma?
Isto to pitanje bi uputio i anonimnim naučnicima, čija mišljenja o bezopasnosti korišćenja municije sa osiromašenom uranijuma navode čelnici NATO saveza.
Autorka je fizikohemičarka
Stavovi autora u rubrici Dijalog ne odražavaju nužno uređivačku politiku Danasa.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
