Atif Dudaković: Ratni huškač na suđenju

Oni se terete za zločine protiv čovečnosti na području opština Bosanski Petrovac, Ključ, Bosanska Krupa, Sanski Most, kao i za ratne zločine protiv civilnog stanovništva na području opština Bihać i Cazin. Optužnica se odnosi i na ubistvo više od 300 Srba, progon i zlostavljanje civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika, te uništavanje pravoslavnih objekata, ali i na ratne zločine počinjene nad Bošnjacima. Kako se navodi, tokom suđenja će svedočiti 447 svedoka i biće priloženo više od 1.100 dokaznih materijala.

Tužilaštvo je godinama vodilo istragu, a zbog njene izuzetne sporosti u javnosti se postavljalo pitanje „ko štiti Dudakovića“. On je uhapšen krajem aprila prošle godine u Bihaću, ali je ubrzo pušten na slobodu uz određene mere zabrane. Krajem decembra 2018. se izjasnio da nije kriv za ratne zločine.

Krivičnu prijavu protiv njega su Tužilaštvu BiH još 2006. podneli tadašnji predsednik Republike Srpske Dragan Čavić i premijer Milorad Dodik, pošto su se pojavili video-snimci nastali 7. i 8. avgusta 1995. u okolini Gline i Dvora na Uni, a koji prikazuju kako on naređuje paljenje kuća, kao i surovi obračun sa srpskim vojnicima i civilima. Na jednom drugom video-snimku koji je nastao u julu 1994. se vidi kako izdaje naredbu da se izvrši streljanje zarobljenika.

Dudaković je i nakon rata privlačio pažnju javnosti svojim ratnohuškačkim izjavama. Tako je u januaru 2017. na jednoj tribini u Luksemburgu u organizaciji bošnjačkih nevladinih organizacija i udruženja rekao da „svaki Bošnjak sa 17 godina mora sebi kupiti uniformu, čizme, vreću za spavanje, ranac i – kraj priče! Kao što imamo fizičku kulturu, radnu kulturu, kulturu ishrane, mi moramo razvijati kulturu pamćenja i kulturu odbrane“. Tada je takođe naglasio da će se lično angažovati na „umrežavanju“ onih koji su spremni za otpor „velikosrpskoj agresiji“.

Atif Dudaković je rođen 1953. u selu Orahova. Srednju Vojnu školu i Vojnu akademiju, smer artiljerija, završio je u Zadru, gde je kasnije radio u Artiljerijskom školskom centru, a nakon početka rata 1991. prelazi u Knin. Komandant Petog korpusa Armije BiH sa sedištem u Bihaću postaje 1. novembra 1993. Tokom rata je dogurao do čina divizijskog generala. Posle rata je bio komandant zajedničke komande Vojske Federacije BiH.