Druženja sa Jovanom Dejanovićem

Ostavite komentar Odustani od odgovora

1. kapa dole čika jovi.

2. Tekst je primeren rubrici u kojoj je objavljen – Licni stavovi. Medjutim mnogo je licnih stavova u Novom Sadu koji su ostali neobjavljeni, sto zbog tradicionalne skromnosti Novosadjana, sto zbog hapsenja i umlacivanja onih koji bi se usudili da drugacije pomisle u vreme donosenja genijalnih odluka od strane Dejanovica i tadasnje vladajuce klike. Odluke koje su bile arhitetktonski terorizam kad je Novi Sad u pitanju su Novom Sadu nanele nemerljivu stetu. Porusen je deo Jevrejske ulice koji je sa trgom predstavljao ambijentalnu celinu i lep primer Austro-Ugarske arhitekture, Uspenska crkva je ostala bez porte da bi na tom prostoru podignuta zgrada Srpskog narodnog pozorista, beli bunker na mestu gde mu mesto nije. Most koji je naruzio Strand i Ribarsko ostrvoi koji ne vodi nigde, uz to jos i tone sa Misenlucke strane. Neko kaze da je zasluzan za zoniranje Novog Sada. Da ali je to zoniranje recimo izvedeno bez pratece infrastrukture. Novo Naselje je dugo bilo bez prave konekcije sa ostatkom grada kao i Industrijska zona. Osnovan je Urbis koji je trebao da brine o sprovodjenju planova Generalnog urbanistickog plana a cije se sugestije nisu zarezivale jer novosadkom Vucurevucu (analogija trebinjskom 90-tih i izjavi „izgradicemo stariji Dubrovnik“) se nije bilo protivureciti. Deviza Titovih nosioca napretka „sto vise celika po glavi stanovnika“ je Novi Sad skupo kostala. Tragedija je sto zarad sitno-sicsrdzijskih politickih poena danasnji Novosadjani sa obe strane politicke barikade su zaboravili.