Grubo kršenje Ustava na osnovu zakona

Međutim, Zakon o planiranju i izgradnji („Sl. glasnik RS“ br. 72/09, 64/10, 24/11, 121/12, 42/13, 50/13, 132/14 i 145/14) u čl. 146 suprotno odredbama Ustava uvodi novi oblik svojine koji podvodi pod pojam „druge površine“, dok u članu 2 gde su navedeni i pojašnjeni pojmovi koji se koriste u ovom zakonu ne precizira šta se podrazumeva pod pojmom „druge površine“.

Stiče se utisak da je Ministarstvo građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture kao predlagač ovog zakona namerno „otvorilo vrata“ lokalnoj samoupravi, odnosno Skupštini grada Beograda da na osnovu neustavnih odredaba pomenutog zakona donosi podzakonske akte – Odluku grada Beograda čijom primenom proširuje nadležnost opštinskih inspekcijskih organa da vrši nadzor nad površinama unutar regulacione i građevinske linije koje nisu ušle u planska dokumenta opštine i grada Beograda i koje imaju status privatne svojine podvodeći je pod pojam „druge površine“.

Ovo je tipičan primer improvizacije i voluntarizma jer svi zakoni i podzakonski akti moraju da budu u svemu u skladu sa odredbama Ustava. Zakonom i podzakonskim aktima ne mogu da se menjaju odredbe Ustava, jer je za izmenu istog propisana ustavna procedura u čl. 203.

Primenom takvih odluka od strane inspekcijskih organa pojedinih gradskih opština grada Beograda, došlo je do grubog nasrtaja na privatno vlasništvo građana, što za posledicu ima neosnovano pokretanje velikog broja postupaka i izricanje novčanih kazni a sve u cilju pribavljanja sredstava za opštinski, gradski i republički budžet.

Naime, opštinski inspekcijski organi nadležni su da vrše nadzor samo nad javnim površinama, ali ne i nad privatnim vlasništvom, kako to uporno čini Komunalna inspekcija Opštine Novi Beograd uz obrazloženje da im na to daje pravo Odluka grada Beograda i da ih ne interesuju odredbe Ustava. Zbog navedenog usledilo je podnošenje zahteva Ministarstvu za građevinarstvo, saobraćaj i infrastrukturu za tumačenje odredaba čl. 146 Zakona o planiranju i izgradnji. U odgovoru na pomenuti zahtev Ministarstvo daje tumačenje da se pod „drugim površinama“ smatraju površine koje nisu javne. Najblaže rečeno za ovakvo tumačenje nije potreban komentar, jer Ministarstvo, suprotno Ustavu, uvodi novi oblik svojine, zbog čega će poslednju reč po ovom pitanju dati Ustavni sud Srbije u postupku rešavanja ustavnosti i zakonitosti čl. 146 Zakona o planiranju i izgradnji.

Funkcionisanje našeg pravnog sistema u pravom smislu te reči biće ostvareno tek kada osim građana i državne institucije budu poštovale ustavna načela.

Dipl. pravnik Dušan Abramović, Beograd