Ličnost Danas: Bora Ćosić

Sećanja Bore Ćosića na gotovo pola veka proživljenih u beogradskim književnim krugovima, u ulozi učenika, pomnog čitaoca, a uskoro i popularnog pisca – autora „Uloge moje porodice u svetskoj revoluciji“ (1969), koja je odjeknula sa obe strane gvozdene zavese – smeštena su u zajedničko izdanje Prosvete i Altere, objavljeno uz pomoćnemačke fondacije Hajnrih Bel.

Do danas i srpski i hrvatski pisac, apatrid koji se u egzil upustio kao u „političku avanturu“ nepristajanja, dendi južnoslovenskih literatura i kulturnog ambijenta kome se većuveliko gube obrisi, Ćosićod zaborava čuva kulturu u kojoj je odrastao kao pisac. Sa krležijanskom distancom najavljuje čitaocima koji će ga tek otkriti: „Nikada nisam radio u diplomatiji. Prema tome nisam u stanju da napišem jedne nove Embahade. Pa ipak, kako većdugo živim izvan zemlje, ja o svojoj bivšoj domovini razmišljam kao o udaljenom kraju gde sam službovao dosta dugo, a opet, kako ispada, za tu zemlju ostao stranac, rekao je pisac o svom delu.

Bora Ćosić je rođen u Zagrebu 1932. godine, da bi kao petogišnjak sa porodicom prešao u Beograd. Spisateljsku karijeru počinje 1962, knjigama eseja „Vidljiv i nevidljiv čovek“ i „Sodoma i Gomora“ (1963). Ninovu nagradu je dobio 1970. za roman „Uloga moje porodice u svetkoj revoluciji“, koji je doživeo i pozorišnu i filmsku verziju. U jednom periodu pisao je nadrealistička dela. Prevodio je Majakovskog i Hlebnjikova, pisao nadahnuto o modernoj jugoslovenskoj umetnosti. Napisao je i dramu „Rado ide Srbin u vojnike“. Preveo je i adaptirao mjuzikl „Kosa“, koji je u režiji Mire Trailoviću Beogradu izveden 1969, samo godinu dana nakon brodvejske premijere. Početkom devedestih odlazi iz Beograda u dobrovoljno izgnanstvo. Boravi u Rovinju i Berlinu, objavljuje u Hrvatskoj. Dobitnik je nagrade za Evropsko razumevanje (2002), te nagrade Albatros koju dodeljuje Fondacija Gintera Grasa.