Moj plan za Kosovo

U vašem medijskom obraćanju 17. septembra javno ste pozvali da bilo ko pokaže bar jednog Srbina (naravno izuzev Vas) koji je iznio bilo kakav plan za rješavanje pitanja Kosova. Istine radi apostrofirali ste Ćosića i Đinđića da su imali nekakav pokušaj u tom pravcu.

Gospodine Vučiću, ja sam etnički Srbin, a radi izbjegavanja obmanjivanja javnosti, iznijeću ono što je široj javnosti poznato. U septembru 2007. godine na međunarodnoj konferenciji o Zapadnom Balkanu, koja je održana na Brdu kod Kranja, u svom referatu sam iznio prijedlog plana za rješavanje pitanja Kosova. Taj plan je više puta javno publikovan u raznim medijima (u Srbiji u listovima NIN i Danas, te na Happy TV), kao i u mojim objavljenim knjigama. Taj plan (koji je objavljen prije samoproglašenja Kosova) ponovo dajem na uvid javnosti, a on glasi:

„Da Srbija prva prizna Kosovo pod sljedećim uslovima:

Da država Kosovo garantuje: ljudska, građanska i politička prava nealbanskom stanovništvu Kosova u skladu sa najboljim evropskim standardima;

Da država Kosovo na svojoj teritoriji garantuje sva imovinska prava fizičkih i pravnih lica, te imovinska prava države Srbije na Kosovu. Referentni datum materijalno-knjižnog i zemljišno-knjižnog posjedovanja je 23. 3. 1999. godine;

Da država Kosovo garantuje državi Srbiji raspolaganje rudama i mineralima, te vodenim resursima u visini vrijednosti dosadašnjeg stručnog, naučnog, tehničko-tehnološkog i finansijskog ulaganja države Srbije;

Da država Kosovo garantuje Srpskoj pravoslavnoj crkvi autonomiju u pogledu neometanog raspolaganja svojom imovinom, te kulturnu, kanonsku i svjetonazorsku autonomiju u skladu sa najboljim evropskim standardima;

Da država Kosovo bude republikanskog parlamentarnog uređenja sa dvodomnim parlamentom i to: Dom građana sa stotinu poslanika u kome manjinski narodi imaju zagarantovane mandate u skladu sa najboljom evropskom praksom, te Dom naroda sa dvadeset poslanika u kome su srpski i crnogorski narodi zastupljeni sa deset mandata;

Ustavno propisati ona društveno-politička, te ustavno-pravna pitanja za koja se u odlučivanju zahtijeva većinska saglasnost oba doma kosovskog parlamenta;

Da se država Kosovo ne može ujediniti sa bilo kojom drugom državom u narednih 99 godina;

Da država Srbija i država Kosovo formiraju Savez (uniju) samostalnih i međunarodno priznatih država na rok trajanja od 20 godina sa mogućnošću obostrane saglasnosti produženja roka trajanja Saveza. Mandat Saveza je koordiniranje rada državnih organa Srbije i Kosova u funkciji pomoći građanima da lakše ostvaruju svoja prava. Tri godine nakon formiranja Saveza moguće je otpočeti humano preseljavanje stanovništva uz međusobnu razmjenu imovine na dobrovoljnoj osnovi. Savez ima mandat da koordinira te poslove;

Da za vreme trajanja saveza (unije) država Kosovo omogući na cijeloj teritoriji funkcionisanje dvovalutnog sistema sa monetarnim ingerencijama Narodne banke Srbije u funkciji finansijskog regulatora;

SB OUN je garant ovog sporazuma. U slučaju nepoštovanja sporazuma, država Srbija i država Kosovo mogu inicirati pokretanje postupka arbitraže, a o čemu će odlučivati SB OUN;

Alternativa sporazumu je obostrano prihvatljiva podela Kosova, uz verifikaciju SB OUN.

Ovaj plan isključuje mogućnost da jedna od strana ili sve izgubi ili sve dobije.“

Gospodine predsjedniče, da je Srbija kojim slučajem tada krenula putem ovoga plana, siguran sam da bi položaj Srbije i Srba na KiM bio sasvim drugačiji i mnogo povoljniji nego što se sada može očekivati.

Napominjem, da su Svetozar Marović i Boris Tadić (u zenitu njihove političke moći) sa mnom vodili javnu polemiku o strateškim državno-političkim pitanjima.

Autor je general avijacije u penziji i analitičar geopolitike