Ostaci Beogradske tvrđave nisu samo bedemi

NJegova specifičnost je u tome što je uništenje arheološkog konteksta nenadoknadivo, a arheološki resurs neobnovljiv. Drugim rečima, nijednim mehanizmom nećemo biti u prilici da izgradimo „lepše i starije“.

Arheološke ostatke i autentične arheološke celine je važno sačuvati zato što je reč o opštem dobru koje je namenjeno podjednako budućim generacijama, kao i ljudima iz sadašnjosti. Materijalni ostaci iz prošlosti poput Beogradske tvrđave, nisu samo bedemi koje čuvamo iz kaprica struke. Prošlost i njeni ostaci su svedočanstvo o pluralitetu mogućnosti, o drugim vremenima i drugim mestima. Nasleđe i znanje o prošlosti je izvor kreativnosti i novih rešenja za društvene izazove.

Zbog toga je uništenje dela Beogradske tvrđave, metafora uništenja pluraliteta mišljenja i dijaloga, a oni su neophodan pratilac brige o nasleđu. Krajnje lično, kao nastavnik arheologije, stidim se da stojim pred studentima i govorim im o etičkim standardima struke, domaćim i međunarodnim propisima u arheologiji, a nemam mogućnost da ih uverim da ima nade za njih i našu struku u Srbiji.

Autorka je docentkinja Odeljenja za arheologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu