Panović: Aerodrom se zove po Nikoli Tesli samo da se ne bi zvao po Đinđiću, da je mogao po Miloševiću “patriote” se ne bi setile Tesle

„Naprotiv. Hrvatska je tu u neuporedivo sinhronizovanijoj poziciji. Od svih vazalnih nacionalizama na prostorima bivše SFRJ hrvatski je u odnosu na svog pokrovitelja – Nemačku, isplativiji nego srpski u odnosu na Rusiju, pa čak i bošnjački u odnosu na Tursku i kosovsko-albanski u odnosu na Ameriku“, navodi Panović.

Kako se navodi, o Slobodanu Miloševiću Aleksandar Vučić uvek govori „s diskretnim uvažavanjem i sa puno razumevanja za fatalne greške koje je Milošević napravio ne razumevajući istorijski trenutak“.

„Ivica Dačić se posle Petog oktobra distancirao od Miloševića, a nakon 2012. i pravljenja saveza sa naprednjacima, po potrebi ga instrumentalizuje. Milošević možda nije imao člansku karticu Šešeljeve partije, ali je u Hagu umro simbolički kao radikal maltene. U narativnom ključu tanatosociologije (sociologija smrti) danas posthumne harizme Tuđmana i Miloševića – presudno rivalske u vreme raspada SFRJ – adaptiraju se i po percepcijama aktuelnog rata u Ukrajini“, piše Panović.

Aerodrom u Surčinu se zove po Nikoli Tesli, samo da se ne bi zvao po Zoranu Đinđiću, ističe Panović.

„Ali da su se stvorili istorijski uslovi i bilansi da se zove po Slobodanu Miloševiću kao što se zagrebački Pleso zove po Tuđmanu, “patriote” se ne bi setile Tesle. Miloševića je narativno lako predstaviti kao simbol otpora, tragičara i mučenika (kao što se u drugom ideološkom ključu predstavlja i Draža Mihailović), i tako relativizovati njegove greške, ali mu za razliku od Tuđmana fali ideja pobede“, navedeno je u analizi.

Ceo tekst objavljen je u novom Nedeljniku ili u digitalnom izdanju.