Političke granice nacionalnih manjina

Ostavite komentar Odustani od odgovora

1. Posto je u opticaju i „bosnjacki jezik“ a postoji kako vidimo iz ovog teksta i „bosanski jezik“, koja je razlika izmedju njih i da li je potreban prevod? Ko tacno prica „bosanskim jezikom“, da li svi u BiH i u tzv „Sandzaku“ ili samo oni koji su muslimanske vere? Ako samo oni koji su muslimanske vere, da li je nazivanje tog jezika „bosanskim“ onda manifestacija sovinizma, diskriminacija, svojatanja Bosne i stavljanje u neravnopravan polozaj onih koji ne govore „bosanski“? Da li se tu radi o nastavku politickog manipulisanja iz vremena Austro-Ugarske okupacije kada se pokusavala stvoriti „bosanska nacija“ sa tri vere i izbrisati hrvatski i srpski identitet? A ko onda prica „bosnjackim“ i da li je moguce da neko govori i „bosanskim“ i „bosnjackim“ i da li se to racuna kao znanje dva jezika? Koje su tacno karakteristike „bosanskog“ jezika? Da li veci procenat turskih reci u odnosu na srpski ili hrvatski i kako to onda cini „bosanski“ najstarijim jezikom kada su ti turcizmi rezultat otomanske okupacije i ubaceni su u govor ne tako davno? Vratimo se u vreme Jugoslavije i zamislimo da su Srbi resili da jezik koji govore samonazovu „jugoslovenskim“ po Jugoslaviji, drzavi u kojoj jesu bili najbrojniji ali ipak samo jedan od ravnopravnih naroda, da li bi Bosnjaci ili Hrvati pristali na to ili bi se bunili?

2. Da li to znaci onda da svaka partija moze da se nazove manjinskom i kao takva dobija povoljnije uslove za izbor u parlament?
   sta onda sprecava radikale da kazu da su bosnjacka partija?

3. Kakva providna priča. Suština čitavog filozofiranja je da smeta odredba Ustava da je Srbija nacionalna država srpskog naroda i svih građana koji u njoj žive. Po autoru ispada da bi sve bilo u redu kad bi Srbiju proglasili ničijom, ili svačijom (tzv građanskom) državom. Na žalost, nije to jedini bezobrazluk u ovom tekstu. Autor besramno tvrdi da je islamska zajednica u Srbiji prošla ono što danas prolazi SPC u Crnoj Gori, odnosno da je država Srbija pokušala razbijanje te zajednioce i otimanje njenih svetinja? Što se tiče tzv „bosanskog“ ili „bošnjačkog“ jezika (jel to jedan ili dva različita jezika?) to je posebna priča. Ako je taj jezik „u osnovi lingvistički istovetan srpskom“ kako piše autor, na osnovu čega nosi drugačiji naziv?