Utvrđivanja povrede prava uzbunjivača

Naime, u smislu člana 3 Zakona o zaštiti uzbunjivača koji glasi: „Zabranjeno je sprečavanje uzbunjivanja. Odredbe opšteg akta ili pojedinačnog akta kojom se sprečava uzbunjivanje je ništavna.“, niko nema prava da uzbunjivača sprečava u uzbunjivanju. Svakim sprečavanjem uzbunjivača da izvrši uzbunjivanje predstavlja povredu ljudskih prava iz člana 5 Evropske konvencije o ljudskim pravima.

2. Utvrđivanja osnovnih načela obligacionih prava.

Mora se utvrditi ekvivalentnost davanja u obligacionim odnosima, što znači da mora da postoji ekvivalentnost onog što dobija proizvođač oružja i trgovac oružjem. Ne može da postoji neosnovanost davanja, odnosno ne može trgovac da dobija milione a proizvođači oružja da ne mogu ostvariti proizvodnu cenu i elementarne uslove poslovanja. Ugovori moraju da budu sačinjeni sa moralom i poštenjem.

3. Utvrđivanje trgovine uticajima.

LJudi koji se bave fenomenom korupcije odlično znaju da je ovo tipičan primer korupcije trgovinom uticajima gde privilegije ostvaruju moćnici i na taj način ostvaruju enormne zarade naročito kada se radi o trgovinama kao što je trgovina oružjem, trgovina narkoticima, itd.

4. Utvrđivanje visine neostvarenih zarada.

Ako je došlo do izgubljene dobiti zbog niže prodajne cene oružja od proizvođačke mora se utvrditi razlika i eventualno ostvarena dobit podeliti u skladu sa internim aktima društva.

Pravosuđe mora da radi svoj posao bez uticaja izvršne vlasti. Vlast svojim pričama o nebitnim stvarima prikriva stvarno stanje. Ovakvim ponašanjem izvršne vlasti ne ostvaruje se vladavina prava.

Autorka je članica Saveta za borbu protiv korupcije