Vučićevo stado

Čovek ili ne zna ili namenski neće da zna, da je jedan od najvećih problema u ovoj zemlji upravo to što su političari ispolitizovali i okupirali sve oblasti života, pa čak i one koji su po difoltu nepolitički i nestranački, gde spada i sport.

Zato su se studenti pobunili, zbog toga ni o jednom segmentu društva i ni o čemu ne možemo razgovarati dok ne definišemo ko i kako vlada Srbijom. Srbijom vlada troglava aždaja, sprega koju čine: POLITIČARI, KLEPTOBIZNIS i KRIMINAL, u dijapazonu od pripadnika raznih paravojski iz ratova u kojima Srbija navodno nije učestvovala, do narko kriminalaca. Dakle političari, kleptobiznis i kriminal, ta sprega se svuda u svetu zove MAFIJA a kod nas se vodi kao DRŽAVA.

Kako smo kao društvo, dospeli do toga da nas vodi i da vlada, takva jedna, po život opasna interesna grupa? To nije od juče. Rušenjem Berlinskog zida, pada i svet komunizma svuda u svetu i u svim jugoslovenskim republikama osim u Srbiji. Rat u bivšoj velikoj državi je i izbio da bi se sačuvala komunistička vlast u Srbiji. Jer dok se u svim republikama održavaju višestranački izbori i komunisti padaju sa vlasti, Milošević izjavljuje da su komunisti krvavom borbom došli na vlast i krvlju će je braniti. Komunisti su u Srbiji kupovali vreme, da bi njihove TAJNE SLUŽBE osmislile načine i metode obesmišljavanja i zloupotrebe višestranačkog sistema odnosno DEMOKRATIJE.

Ta SLUŽBA je preko Miloševića, a sve radi opstanka na vlasti osvajala celu Srbiju, time što je umesto komunističkog internacionalizma, lansira nacionalizam kao ideologiju. Šta je suština svakog pa i srpskog nacionalizma? Suština je kolektivizam za koji Krleža kaže: „U gomili smrdi, ali je toplo“. Suština je i kolektivna svest, koja u srpskom slučaju živi od raznih mitova i lažne istorije po kojoj je zlatni period srpske države, pa sledstveno i Srba kao nacije, bio rani srednji vek.

Kad bismo malo pažljivije pogledali i osvetlili tu srpsku srednjovekovnu tamu, videli bismo kako stvarno stoje stvari sa tim nacionalističkim mitom o srpskoj izuzetnoj ili nebeskoj naciji, mitom koji nema veze sa istinom. U to vreme nisu postojale nacije već plemena koja su kao stado vodili razni velikaši od Zavide (oca Stefana Nemanje) preko Nemanje samog i cara Dušana do kneza Lazara.
O tome svedoči Stefan Prvovenčani, sin Nemanjin, koji u svojoj Hilandarskoj povelji lepo kaže: „Kada je Bog stvorio nebo i zemlju, stvorio je i ljude, careve, kraljeve i gospodare i dao im stado da ga vode i o njemu brinu“. Svako od tih čuvenih srpskih velikaša imao je svoje stado i svoju plaćeničku vojsku pa su među njima trajali stalni ratovi i trvenja oko prestola. Ratovali su i ubijali se sinovi i očevi, ratovala su braća među sobom. Stefan Nemanja dolazi do prestola tako što je potukao vojsku najstarijeg brata Tihomira. Da ne pričamo o čistom srpskom krvnom poreklu tih velikaša, pomenimo samo da je deda Stefana Dečanskog po majci bio vizantinski car Andronik II Paleolog.

Tu i takvu dakle plemensku a ne nacionalnu istoriju nacionalisti danas pišu kao zlatno doba srpske srednjovekovne države i sanjaju da se pojavi vođa koji će obnoviti „Dušanovo carstvo“. Istina o tom periodu srpske istorije glasi: Dušan se u Skoplju proglasio za cara Srba, Grka, Arbanasa i Bugara, dakle to nije bila Srbija, odnosno samo srpska država i naravno nije reč o državi i teritorijama u današnjem smislu reči.

Najduži period srednjeg veka XV, XVI i XVII vek, SRPSKA PLEMENA SU PROVELA U ropstvu pod Turcima i preživljavala su u zbegovima po šumama Šumadije i vrletima Crne Gore oko crkava i manastira. Srbija je dakle preskočila vekove HUMANIZMA I RENESANSE, kada se prvi put u novom veku rađa pojam civilizovanosti i civilizacije, što se sažeto izražava kao kontrast između života u šumi i života u gradu. U tim vekovima je čovečanstvo prešlo sa teorije „Krvi i tla“ koja je u Srbiji i danas na snazi, na teoriju „Ljudskih prava i sloboda“. A kada se tom istorijskom srpskom mraku, o kome nacionalisti ne govore, doda i pola veka života u komunizmu – onda postaje jasno u kakvom je stanju svest srpske nacije danas.

Kada čovek sve to zna onda drugačijim očima gleda na „modernog srpskog velikaša“ Aleksandra Vučića i ne pristaje da bude deo njegovog stada. Nije on nikakav političar, još manje državnik, on je lažni spasilac i borac za srpstvo a zapravo istinski neprikosnoveni šef vladajuće opasne po život interesne grupe, uz čiju pomoć je zaveo diktaturu koristeći i zloupotrebljavajući demokratska pravila u politici.

Autor je urednik Sportske galaksije