instagram.com/orbanviktor„Veliki prijatelj Srbije“ mađarski premijer Viktor Orban nosio je na prijateljskoj fudbalskoj utakmici Mađarske i Grčke šal sa mapom „Velike Mađarske“, dakle mape Mađarske sa delovima Hrvatske, Slovenije, ali i Srbije.
Stav ovog populiste o teritorijama koje bi Mađarska trebalo da ima u sastavu, odnosno one koje su ovoj državi, kako je Orban isticao, „otete“ je od ranije poznat. „Otetim teritorijama“ napravljen i kompleks u Budimpešti u kome je uklesano 12.500 toponima koje su do 1920. godine pripadale Austro-Ugarskoj, odnosno „Velikoj Mađarskoj“.
Jasno je da je Orban populista, ali je isto tako jasno kakvi su njegovi stavovi, jer ih ne krije. Nema Orban Vulina koji priča o „Srpskoj sv(ij)etu“, ne treba mu, on sam radi na promociji svojih stavova. I nema Vulina da ga oktroiše u „svesrpskog“ odnosno „svemađarskog“ predsednika. Sam je to učinio „pravdajući se“ nakon osuda njegovog dezena na šalu, rekavši da je mađarska reprezentacija – reprezentacija svih Mađara gde god živeli.
Sam gradi bistu Mikloša Hortija u mađarskom Parlamentu – mađarskog državnika iz doba Drugog svetskog rata, Hitlerovog saveznika, čije su trupe odgovorne za smrt ili deportaciju skoro 20.000 stanovnika Vojvodine, zbog čega ga je tadašnja Titova Jugoslavija proglasila za ratnog zločinca.
A Orbanov prijatelj Vučić na ove Orbanove akcije i teritorijalne pretenzije ćuti. Ćuti i radi na promociji imidža mađarskog premijera kao svetle tačke suverenizma, koji evropskim pritiscima odoleva čak i ako se nalazi unutar Evropske unije.
Vlast u Srbiji potomaže Orbanove revizionističke provokacije izgradnjom spomenika nevinih žrtava 1944/45, na kome se nalaze i imena zločinaca mađarskog porekla.
Ćute i čelnici Saveza vojvođanskih Mađara, koalicionog partnera Vučićeve Srpske napredne stranke. Za Ištvana Pastor dvojica autokrata – Vučić i Orban su glas razuma.
Moguće, ali onog razuma razorenog populizmom, dizanjem tenzija, velikomađarsko-srpsko-albansko-hrvatskim projektima. Takvi se razumi odlično razumeju. Vole nekad da sednu na večeru nakon krstarenja Jadranskim morem, kako je to javnosti otkrio Zoran Milanović, premijer Hrvatske.
Ta Milanovićeva neposrednost i bahatost otkrile su ono što je svima davno jasno. Balkanski „lideri“ mahom svi, za svoju ratom unesrećenu javnost šire te populističke ratne narative, šire mržnju, ali da van javnosti su mnogi od njih u odličnim odnosima.
Pa Milo Đukanović decenijama vlada na priči o „velikosrpskom hegemonizmu“ sa pozicije stranke koja u imenu ima pridev „socijalistička“ širi i brani crnogorski nacionalizam. Jer kad kažeš da ti neko preti, ugrožava tvoj narod u nekoj državi regiona, ili da druga država želi da ti oduzme deo zemlje, najbolje homogenizuješ biračko telo, koje onda nacionalnu budućnost povezuje sa tvojom političkom budućnošću.
Narod će opet da se loži, neki će da podržavaju, drugi da kritikuju, polarizuje se i domaća i regionalna javnost. Tamo gde nema ekonomije i demokratije – šovinizam, revizionizam i fašizam su flaster. A mogao sam i samo da parafraziram stih Hladnog piva – Dosta mi je praznih priča i malog makijata i velikih Srba/Mađara/Albanaca/Crnogoraca/Hrvata.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
