Dokle više o onome što ne znate?

Uostalom, tvrdim da nijedan naslov štampan za to vreme nije imao u rukama.

Možda je čak i odbio poklon koji sam odneo na portirnicu zgrade SANU – reč je o knjizi Dušana Nikodijevića Jasenovac između broja i žrtve – Prilog proučavanju broja žrtava sistema koncentracionog logora Jasenovac (Beograd 2019)! Možda sam pogrešio što mu nisam poklonio i knjigu dr Milića J. Milićevića Gubici oficira Kraljevine Srbije u ratovima 1912-1913. godine (Beograd 2020) – reč je o delu sina Krestićevog kolege kome je bio zabranio doktorat! A možda bi trebalo da Krestiću poklonim spomenicu Četvrt veka Muzeja žrtava genocida (Beograd 2021) u kojoj bi video štošta?

Krestićeva opsednutost mojim radom ima duboke korene: prvo, nije me „stavio“ pod kontrolu, drugo, primorao sam ga da prizna svoju nečasnu rabotu u zabrani izložbe „Totalni genocid“ akademika Dinka Davidova, treće, podsećao sam ga na pojedine lekcije iz metodologije istorijskih istraživanja sa posebnim osvrtom na rangiranje istorijskih izvora, …

Krestić je ovih dana pokrenuo novu harangu iskoristivši svoj uticaj na kolege iz Odeljenja istorijskih nauka SANU da upute pismo Izvršnom odboru. Ne želim da se zamaram utvrđivanjem autora pisma, mada mi je stil odranije poznat a i nekoliko rečenica sam ranije čitao, želim da reagujem na sadržaj iz više razloga.

Školovani istoričar dobro zna da je revizionizam u istorijskoj nauci nešto što koristi u pojašnjenju i razjašnjenju dosadašnjih saznanja i tumačenja određenih događaja i procesa.

Druga je stvar kada pojam „revizionizam“ koriste u dnevnoj politici!

To znači da ne stoji tvrdnja da smo svedoci „jedne nečasne pojave“ a još manje da je vidljiv proces „sistematskog smanjivanja broja žrtava, prvenstveno u Jasenovcu i Nezavisnoj Državi Hrvatskoj“. Potpisnici pisma već u drugoj rečenici tvrde da je „začetnik i tumač“ svega toga bio Franjo Tuđman.

Da su ti isti sastavljači pročitali nešto o prvim sumnjama u tvrdnje o ratnim žrtvama 1941-1945. godine, saznali bi da je to prvi objavio Bruno Bušić 1969. godine u tekstu „Žrtve rata“ u julskom broju Hrvatskog književnog lista!!

Posebna tvrdnja da „osporavanjem i umanjivanjem broja jasenovačkih i drugih žrtava ustaških zločinaca počeli su se baviti i pojedini istoričari iz Srbije“ je isprazna i bez dokaza.

Imena, gospodo akademici, imena tih istoričara!

Uostalom, pravnici znaju za maksimu „Nema tela, nema dela“ koju bi uglednici SANU okupljeni u Odeljenju istorijskih nauka mogli da primene i u pisanju o ratnim žrtvama: nikada nije izvršen validan popis ratnih žrtava za godine Drugog svetskog rata u Jugoslaviji. To znači da ono što nije utvrđeno nije moguće ni osporavati niti umanjivati! To je, gospodo akademici, prosta lekcija iz metodologije istorijskog istraživanja! Ni vaše pisanije o „postojećim prvorazrednim“ istorijskim izvorima koje, kako tvrdite, pojedinci zanemaruju nema nikakve osnove. Nećete, valjda, reći da su hvalisanja Vjekoslava Maksa Luburića pred nemačkim oficirima o tome da su ustaše za godinu dana pobile više Srba nego Turci za pet vekova, za vas prvorazredni istorijski izvori a da su tvrdnje, na primer, Vojislava Prnjatovića i drugih brojnih zatočenika, koje su iz Jasenovca doveli u Srbiju nemački pukovnici i srpski činovnici, o zločinima u tom logoru nebitni za raspravu o genocidu. (Videti: Jasenovački logor – Saslušanja srpskih izbeglica, Beograd 2020)

Druga lekcija bi mogla biti o procenama broja ratnih žrtava. A to je, mora se priznati, posebna vrsta posla za statističare i matematičare! Ali i za one koji se bave logikom: ako je logor u Jasenovcu trajao 1.430 dana odnosno 44 meseca (21. avgust 1941-22. april 1945), onda bi se tvrdnja o 700.000 žrtava zasnivala na činjenici da je dnevno ubijano po 500 zatočenika!

Gospoda akademici u svojoj ostrašćenosti lako su okvalifikovali moj rad u Muzeju žrtava genocida upotrebivši sintagmu „nemoralni posao“ ali ne ponudiše nikakve dokaze.

Stoga mi preostaje da ustvrdim da pomenuta grupa nije dorasla da nekome deli lekcije iz oblasti o kojoj nijedan od njih nije objavio prilog, o na primer, o koncentracionom logoru Jasenovac!!!

Možda je ovo prilika da one koji su bili i jesu fakultetski profesori zapitam: Koliko ste ponudili svojim studentima seminarskih, diplomskih, magistarskih radova i doktorskih disertacija o Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, Jasenovcu, genocidu…?

Autor je doktor istorijskih nauka