Mrzilačka strast

Mržnja prema Republici Srpskoj i Srbima uopšte, ali i Srbiji. Miloš Ćirić to je demonstrirao u razgovoru za Danas u tekstu „Srbija nije završila rat u Bosni“, a muftija Muderis, nekadašnji ratni komandant Alijine vojske, u hutbi (molitvenoj besjedi) u džamiji kralja Fahda u Sarajevu. Povod im je bio isti, obilježavanje 9. januara – Dana Republike Srpske i ponos sa kojim su građani Republike Srpske dostojanstveno proslavili taj, za našu slobodu, značajan praznik.

I mladi Ćirić i muftija Muderis više nego očigledno iz istog ugla gledaju istorijske činjenice, koriste isti vokabular, te otuda bi se njihovi javni istupi mogli nazvati skandaloznim i okarakterisati kao drastičan defekt osjećajnosti. I dok muftija, nazivajući Srbe fašistima a Republiku Srpsku sa mrzilačkom strašću naziva „genocidnom tvorevinom“, mladi Ćirić uz pomoć novinarke Danasa izražava žaljenje, lamentirajući nad činjenicom da se sve ređe može čuti da je Republika Srpska „genocidna tvorevina“.

Srećom po Ćirića i novinarku Danasa, tu je imam Muderis, koji se ne libi da mnogo direktnije iznosi neistine i gadosti na račun srpskog naroda i Republike Srpske.

No ostavimo radikalnog bošnjačkog imama Muderisa po strani, da se guši u svom ekstremnom ponašanju sramotnom za jednog vjerskog službenika. Vratimo se mladom beogradskom politologu Ćiriću, koji je u pomenutom tekstu u Danasu olako iznio niz neistina, neargumentovanih optužbi i paušalnih ocjena na račun Republike Srpske, Srbije, srpskog naroda pa i svih građana našeg entiteta. U naopakom i poremećenom rezonovanju mladog Ćirića sve je moguće pa tako i da u Republici Srpskoj „vlada netrpeljivost prema bosanskim muslimanima“, da predsjednik Republike Srpske emituje „otrovni nacionalizam“, da život Bošnjacima u RS čini nepodnošljivim, kao i da je odgovoran za propast naših građana, koju je eto ambiciozni aktivista ustanovio.

Bez mjere, činjenica i obzira, ophrvan demonskom strašću optuživanja i stereotipima koji, kada je u pitanju RS, podgrijava jedan dio međunarodne zajednice i jedan dio političkog Sarajeva, ali eto i jedan kružok u Beogradu, Ćirić ide tako daleko da pokušava sopstveni pamflet „da je Republika Srpka nastala na leševima bosanskih muslimana i drugih žrtava“, ponovo pokušati prošvercovati kao istinu, što bi se uveliko moglo okarakterisati kao patološka pojava. U svom pohodu na srpske države Srbiju i Republiku Srpsku mladi aktivista Ćirić bulazni o nekoj „velikoj Srbiji“, Vučića optužuje da proizvodi nestabilnost u BiH, uprkos jasno izrečenim stavovima predsjednika Srbije da poštuje Dejtonski sporazum i ono što se dogovore tri naroda u BiH.

Zbog miroljubive politike koju Vučić vodi prema BiH koju je demonstrirao i svojim dolaskom u Srebrenicu 2015. godine, umalo nije izgubio glavu od ekstremnih bošnjačkih islamista. Naravno preko tih činjenica mladi aktivista Ćirić prelazi kao što bezobzirno proglašava lažnom činjenicu da je u Podrinju, još prije velikog zločina u Srebrenici, vojska Alije Izetbegovića pobila preko 3.000 Srba, velikom većinom civila za koje niko do sada nije odgovarao pa ni Naser Orić, za razliku od stotine Srba koji odgovaraju za zločine nad Bošnjacima, posebno u Srebrenici.

Republika Srpska se zalaže da svi koji su počinili zločine moraju da odgovaraju ma o kome se radilo.

Ljekovito bi bilo za mladog aktivistu Ćirića da kažem par činjenica: da u Republici Srpskoj recimo nema gladnih građana kako to on tvrdi, da građani ništa lošije ne žive nego recimo u Srbiji ili regionu. Predsjednik RS nije gospodar naše države već legitimno izabrani predsjednik na legalnim izborima. Bošnjaci u RS imaju sva prava kao i drugi građani, nisu diskriminisani, niko ne vrši pritisak na njih da napuste Srpsku. U Vladi RS pet Bošnjaka su ministri, a Bošnjak je recimo i predsjednik Ustavnog suda RS. Toliko o diskriminaciji. Godinama već nije se dogodio međunacionalni incident u Srpskoj i ljudi svih nacionalnosti žive mirno.

Republika Srpska se zalaže za mir i stabilnost, za demokratiju, pomirenje i ravnopravnost, ali to se ne postiže Potočarskom deklaracijom koju nam preporučuje mladi Ćirić, već dijalogom svih unutar BiH, što političko Sarajevo već godinama izbjegava očekujući da će im saveznici iz jednog dijela međunarodne zajednice završiti sve probleme i nesporazume u njihovu korist a na štetu Srba i Hrvata. Primjedbe koje zbog takvog ponašanja predsjednik RS upućuje političkom Sarajevu nisu uperene protiv Bošnjaka već nekih njihovih političkih predstavnika.

Na kraju i Ćirić i svi ostali treba da znaju da je Republika Srpska nastala prije ratnih sukoba, kao izraz volje srpskog naroda za slobodom. Republika Srpska je garant opstanka srpskog naroda na prostorima na kojima sada živimo. Zbog toga slavimo i slavićemo 9. januar – Dan Republike Srpske, punog srca i sa ponosom bez obzira šta misli mladi aktivista Ćirić ili njegov stariji istomišljenik, imam džamije kralja Fahda u Sarajevu Nezim Halilović Muderis.

Autor je savetnik za medije predsednika Republike Srpske