Neistine penzionisanog sveštenika Todorovića

– „Danas“ od 29. 11. 2016, u rubrici „Pisma“, u tekstu sa naslovom: „Postkomunistička ideologija pojedinih crkvenih episkopa“, o NJ. preosveštenstvu, episkopu austrijsko-švajcarskom g. Andreju (Ćireldžiću) objavljene su neistinite informacije, čiji je autor Draško Todorović, zbog čega je NJ. preosveštenstvo, episkop austrijsko-švajcarski g. Andrej (Ćilerdžić) dužan da demantuje te neistinite navode i da javnost obavesti o sledećem:

Ovim odgovorom osporava se istinitost niza neistinitih informacija, objavljenih u spornom tekstu, iznetih od strane penzionisanog protojereja Draška Todorovića. Kako je on ranije penzionisan, to je jasno, da on ne može imati verodostojna saznanja i informacije o onome o čemu je u ovom tekstu pisao, kada se te informacije odnose na period nakon njegovog penzionisanja. Na nepostojanje neposrednih saznanja o onome o čemu piše, govori i činjenica da gospodin Todorović, od ustoličenja episkopa Andreja za episkopa Eparhije austrijsko-švajcarske, 20. jula 2014. godine, nikada nije došao da bogosluži u hramu Svete Trojice u Cirihu, naime, da se moli Bogu sa episkopom Andrejem, što je kao penzionisani sveštenik ipak dužan da učini, niti je ikada došao na sednice srpskog sveštenstva Švajcarske, kako bi mogao doći do pouzdanih informacija i izneti svoja mišljenja, iako je bio uredno i redovno pozivan.

Episkop Andrej je neosnovano optužen za navodno „… uništenje matične Crkvene opštine SPC u Švajcarskoj i njenih struktura…“ To je potpuno neosnovana i neistinita optužba, jer matična Crkvena opština u Švajcarskoj i dalje postoji. Episkop Andrej je unapredio život i rad Crkvene opštine, postavio je sveštenika Branimira Petkovića za paroha, čije postavljenje je Crkvena opštine Svete Trojice više puta i sama tražila.

U spornom tekstu iznose se neistine i o gubitku iznajmljenog Crkvenog centra i biblioteke „Katarine Jovanović“. Međutim, Crkvena opština u Cirihu je još 12. juna 2007. godine poklonila pomenutu biblioteku Centralnoj biblioteci u Cirihu. Taj ugovor o poklonu je zaključen u vreme kada episkop Andrej još nije bio na čelu Eparhije austrijsko-švajcarske. Iz nekog razloga ovaj penzionisani sveštenik potpuno je zaboravio da je on lično, u ime crkve, potpisao taj ugovor o poklonu ove biblioteke. Po pitanju Crkvenog centra u Cirihu, isti nikada nije bio u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve, već je bio predmet zakupa na određeno vreme, i to po osnovu Stanarskog ugovora koji datira još od 06. 11. 1989. U spornom tekstu penzionisani sveštenik Todorović potvrđuje da je taj Crkveni centar bio u zakupu, a ne u vlasništvu ove crkve. Iz ovog razloga ne može se govoriti ni o kakvom gubitku imovine, kada ta imovina nije bila u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve u Cirihu, već je bila predmet zakupa. Pritom, pomenuti Ugovor istekao je još 30. septembra 2010. godine, ali je Crkvena opština u Cirihu kao zakupac uspela da sudskim putem produži trajanje tog ugovora o zakupu za naredne četiri godine, podnošenjem odgovarajuće tužbe protiv zakupodavca Evangelističko-reformatorske crkve. Zahvaljujući tom sudskom postupku, Crkvena opština u Cirihu uspela je da u tom Crkvenom centru u Cirihu ostane do kraja septembra 2014. godine. I u pogledu ovog Crkvenog centra u Cirihu penzionisani sveštenik Todorović je, ponovo, zaboravio da je on lično, u ime crkve, potpisao taj ugovor o zakupu, na određeno vreme, samo do 30. 09. 2010. godine.

Kako je episkop Andrej stupio na dužnost episkopa austrijsko-švajcarskog u julu 2014. godine (na osnovu Odluke Svetog Arhijerejskog Sabora SPC, Gramata br. 753/ZAP.467 od 05.06 / 23.05. 2014.), jasno je da on ne može biti odgovoran za prestanak roka tog zakupa koji je nastupio 2010. godine, kao ni za poklon biblioteke crkve učinjen od strane penzionisanog sveštenika Todorovića, sedam godina pre ustoličenja episkopa Andreja. Kada se uzme u obzir činjenica da je oba ova ugovora, u ime crkve, zaključio upravo ovaj penzionisani sveštenik, nameće se očigledan zaključak da je isključivo njegovom „zaslugom“ došlo do „gubitka“ imovine tog Crkvenog centra i te Biblioteke.

U spornom tekstu objavljene su neistinite informacije i o tome da aktivno učešće vernika u materijalnom poslovanju, transparentnost i finansijska kontrola predstavljaju kamen spoticanja episkopu Andreju. To uopšte nije tačno. Sve crkvene opštine u Švajcarskoj radile su i rade transparentno i dostavljaju Eparhijskoj kancelariji završne račune na uvid i odobrenje. To se, međutim, ne može reći i za upravu humanitarne organizacije HOCS, čiji član je i penzionisani sveštenik Todorović. Uprava te humanitarne organizacije nikada višim eparhijskim vlastima nije pružila svoje finansijsko poslovanje na uvid.

Imajući u vidu gorenavedeno, jasno je da su ove neistine iznete sa ciljem da se umanji ugled episkopa Andreja i naše Svete Crkve u Švajcarskoj i u otadžbini.