Neuporedivi tretman nevinih žrtava

Tek 40 godina posle kraja rata u Srbiji su svetlo ugledale knjige koje objašnjavaju da je kralj bio ucenjen od svojih „domaćina engleza“ koji su od polovine 1943. do oktobra 1944. godine isporučili partizanima mnogostruko više oružja nego ravnogorcima od 1941. do sredine 1943. godine čime su odlučile o ishodu građanskog rata u Srbiji.

Ako nije objavio knjigu gospodin Dimitrijević o ravnogorskim zločinima u srpskom građanskom ratu dovoljno je da prikupi preko 100 tekstova u rubrici među nama u Politici koje je objavio (doduše iste zločine više puta ponovivši).

Nasuprot njemu, nedavno preminuli, novinar i pisac Antonije Đurić u troknjižju „Crvena kuga“ objavio je više stotina partizanskih zločina u Srbiji tokom građanskog rata, a što se štampe tiče delove knjiga objavio je pre 20 godina list Glas javnosti, kao i novine srpske dijaspore u Americi, Engleskoj i Australiji.

Na kraju g. Dimitrijević stavlja u isti položaj 60. 000 delimično popisanih žrtava partizanskih zločina bez suđenja od septembra 1944. do 1945. godine, dok država Srbija nije obeležila nijednu od 205 masovnih grobnica koje je locirala komisija u Srbiji, sem Vojvodine gde su obeležene dve masovne grobnice na zahtev Mađara, a jedna na zahtev Nemaca.

Na kraju šta reći o preko 1. 000 od manjih do preko grandioznih spomenika partizanima, da ne govorimo o više hiljada naziva javnih ustanova i ulica, po imenima partizana.

Autor je predsednik udruženja političkih zatvorenika i žrtava komunističkog režima