O zločinima partizana

Bez namere da se takmičim veličinom teksta pokušaću da mu odgovorim po redosledu njegovih navoda.

Nastavljajući opise četničkih zločina u svom prethodnom dopisu, Dimitrijević opisuje zločin Jugoslovenske vojske u otadžbini (JVUO) u Vraniću krajem decembra 1943. godine kao i zločin nad porodicom Josifa Kindla marta 1943. godine.

U nastavku tvrdi da su tokom 1943. godine do septembra 1944. četnici zaklali nekoliko savezničkih avijatičara koji su tražili Titove partizane nedaleko od Despotovca, na šta ću se posebno osvrnuti u drugom delu moga teksta.

Poznato je da naši komunisti do 22. juna 1941. nisu pravili nikakav problem, da bi odmah po napadu Nemaca na SSR, „zvezdu vodilju partizana“, počeli sa odmetanjem u šume i napadima pre svega na domaću vlast okupirane Srbije kao i na javne objekte države.

Zatim su počeli sukobi sa JVUO, drugim rečima, počeo je građanski rat u Srbiji.

Evo nekoliko zločina partizana iz tog vremena: 15. septembra 1941. partizani su upali u selo Blaznavu kod Natalinaca i pozvali seljake da pođu sa njima.

Kako niko nije hteo da pođe, poveli su sa sobom zemljoradnika Živana Nedeljkovića, koji je molio da ga puste jer ima ženu i dvoje dece o kojima mora da se stara, zatim su se partizani vratili zajedno sa Živanom njegovoj kući i pred njegovim očima zaklali mu oboje male dece i ženu, a zatim ubili i njega kako bi ovim jezivim zločinom zadali strah seljacima.

Zatim, 17. septembra 1941. partizani su upali i u Srednjevo u srezu Ramskom, uhvatili Vojislava Stojilovića, sveštenika, potom ga privezali nogama za jedan auto sa kojim su počeli da jure od sela do sela sve dok telo nije bilo svo razmrskano i izobličeno.

Poslednjih dana septembra partizani su pod vođstvom Hinka Majera (veletrgovca iz Zagreba) uhvatili Veselina Petrovića, predsednika opštine Divci, i umorili ga u najstrašnijim mukama.

Ova Majerova banda imala je svoj štab u septembru u selu Dupljaji.

Kada su Nedićevi odredi očistili ovo selo i taj kraj od komunista, našli su u dvorištu te kuće 35 grobova u kojima su plitko bili pokopani seljaci iz toga kraja koje je Hinko Majer sa svojim dželatima umorio najstrašnijom smrću.

Što se tiče izmišljenog ubistva američkih pilota od strane četnika, postavlja se pitanje kako o tome ništa nisu saznali američka obaveštajna služba OSS (današnja CIA) koja je imala svoje ljude u oba štaba, i u partizanskom i u JVUO pa je predložila komandantu savezničkih snaga Dvajtu Ajzenhaueru, a ovaj predsedniku SAD Hariju Trumanu da 1948. godine dodeli đeneralu Mihailoviću najveće vojno priznanje Legija zaslužnih „glavni komandant“, jednom od „desetorice veličanstvenih“ među kojima su i šest ruskih maršala i dvojica generala.

Tek 1985. godine u arhivu CIA otkrivena je uloga „petorice sa Kembridža“, sovjetskih špijuna u Engleskoj, u kojoj grupi je bio i Klugman, koji je neposredno tokom rata iz Kaira slao negativna mišljenja o JVUO, a afirmativna o partizanskom pokretu, utičući sa vođom grupe sovjetskih špijuna Kim Filbijem na odluke teheranske konferencije krajem 1943. godine, (Ruzvelt, Čerčil, Staljin) da se saveznici odreknu JVUO i opredele za partizane.

I na kraju, tvrdnja gospodina Dimitrijevića da je u registar državne komisije u 1944. i 1945. godini stradalo 1852 „narodna neprijatelja“ od strane Ozne je tačna, s tim što je činjenica da je Beograd najmanje istražen jer su od 16 kvartova koliko je imao Beograd samo za tri kvarta pronađene knjige Ozne.

Ostale knjige su verovatno uništene. Nažalost, komisija za tajne grobnice je radila samo od 2009. do 2014. kada ju je ministarstvo pravde ukinulo iako posao nije ni približno završen, tim više što je komisija radila sa simboličnim materijalnim sredstvima.

Za razliku od Slovenije i Hrvatske, koje su osnovale svoje komisije 18 godina pre srpske, pritom ih je država od osnivanja do danas podržavala adekvatnim materijalnim sredstvima, što je u slučaju Slovenije rezultiralo ekshumaciju nekoliko hiljada posmrtnih ostataka ubijenih 1945. godine od strane Ozne.

Autor je predsednik Udruženja političkih zatvorenika i žrtava komunističkog režima