Memorandum

Ipak, ono po čemu se „pamti“ lečenje zavisnika u okviru crkve jeste slučaj manastira Crna reka, gde su zavisnici prebijani lopatama. Ministar policije je tim povodom rekao da su ga patrijarh i vladika Porfirije molili da pohapsi organizatore nekadašnjeg centra za lečenje narkomanije iz manastira Crna Reka, jer imaju informacije da se time bave na drugoj lokaciji. Centar za lečenje narkomanije u manastiru Crna Reka raspušten je sredinom 2009.

Svakako da je pohvalna ovakva akcija, jer u Srbiji ima oko 150.000 narkomana. Sa tolikim brojem zavisnika nije ni čudo što ima toliko kriminalnih bandi koje se međusobno bore za svoje „klijente“ i teritoriju.

Nije mnogo poznato, ali crkva redovno pomaže i obolele od side, pružajući duhovnu pomoć i pomoć u hrani i lekovima. Međutim, problem je što srpska crkva polako, ali sigurno, preuzima konce u rukovođenju nekim sferama života. Razumljiva je želja crkve da ostvari opštedruštveni uticaj – uglavnom preko politike. Na primer, uspela je da izdejstvuje da joj se vrati oduzeta imovina od Drugog svetskog rata, ugurala se u škole preko veroučitelja, sudski postupci koje vodi po pravilu se ekspresno rešavaju u njenu korist, a ima i svog člana u telu kojem ni na koji način ne pripada – u Republičkoj radiodifuznoj agenciji…

Jedino što SPC svih ovih godina nikako ne uspeva, to je da se javno ogradi od pojedinih vladika i sveštenika koji su bili osumnjičeni za pedofiliju, zloupotrebe… Svi žmure i ne žele da se zameraju crkvi, kao da su ti ljudi crkva sama, a ne pojedinci koji kaljaju njen ugled. I kao da nema veze što su uništeni brojni mladi životi.

Sa druge strane, jasno je da je Dačić, kao i ostali srpski političari, debelo zagazio u izbornu kampanju, pa ministarsku poziciju, kao i drugi državni funkcioneri, koristi za svoju promociju. A crkva, koja po svim istraživanjima javnog mnjenja zauzima visoko mesto po stepenu poverenja, idealna je za to.