Matična ćelija koja je završila interfazu i pripremila se za podelu na dve nove ćelije, pardon, manje stranke, ulazi u deobu.
Prostom ili direktnom deobom nastaju nove stranke i to pogotovo u periodu teranja, odnosno prirodno nametnutih izbora. Svaka ta stranka nastala iz deobe kasnije se deli na više člankovitih prostih stranaka koje možemo videti u svom prirodnom okruženju (Hepi, Pink, katkad i RTS), koji u nešto kasnijem dobu stvaraju koalicije kako bi opstale i izborile se sa prirodnom selekcijom.
Prokariotske stranke se dele amitozom (direktnom ili prostom deobom), dok se eukariotske stranke dele mitozom ili mejozom. Rekoh, mejozom! Promene koje se dešavaju u strankama za vreme deobe, mogu se uočiti i golim okom, što sa promenama tokom interfaze nije slučaj.
Desno orijentisano tkivo je ništa drugo do skup ćelija embrionalnog porekla i funkcija. U prirodi se mogu pronaći među slobodnim radikalima, što je samo po sebi paradoks.
Da nauka može da pogreši pokazuje primer jednoćelijskih liberala, odnosno mikroba, nastalih makroklasifikacijom živih organizama. Danas taj prosti jednoćelijski organizam opstaje isključivo zbog malog procenta potrebnog za cenzus, koji ga zadržava blizu vrhovne ćelije. Liberali, poznatiji kao LJigavus Exeuropeas se lako prilagođava organizmu u kojem se zatekne. Odatle se hrani i opstaje do sledeće mitoze neposredno pred sazrevanje, odnosno izbora.
U uobičajenom slučaju, višestranački fenomen se povezuje sa besmrtnošću (ako se izuzmu spoljašni uticaji). Jednoćelijski organizmi se jednostavno dele.
Nasuprot ovome, kod višestranačkih organizama besmrtne su samo polne ćelije, dok ostale imaju samo ograničeni, Bogu hvala, životni vek. Nasuprot tome Amebe, odnosno njihovo telo je u neprekidnom menjanju. Neprekidno menjanje proističe otuda što je njihovo političko telo gola europlazmična masa. Centralni deo otadžbinskog tela naziva se rusooplazma i ispunjena je osiromašenim slojem, odnosno rumenim, kockastim, nabildovanim, tetoviranim, zrncima, a spoljašni sloj je nešto zadebljao i naziva se četooplazma. Taj sloj četooplazme odnosno, praživotinja ima niz sinonima kao što su preletoplast ili uvlačula.
Kretanje jednoćelijskih organizma ima poseban karakter i označen je imenom Čomićoidno kretanje. Čomićoidno kretanje karakteriše lagano prelivanje sa jednog mesta na drugo. U određenom delu amebinog omotača pojavljuje se malo ispupčenje preletoplazme, koje se izdužuje i ulazi u anusoidni otvor vrhovnog tela kao da se izdužuje, istiskuje. Taj deo tela nosi naziv pseudopodlija. Određena pseudopodlija se može povući nazad i iščeznuti kako je i došla bez mogućnosti povratka u demokratsko telo. Prilikom kretanja, ameba izliva sluz u određenom smeru ( često ka poslaničkom mestu ) usled čega se celo vrhovno telo preliva u pravcu istoka ili zapada u zavisnosti od prvobitnog položaja.
Međutim najveću opasnost predstavlja Pantljičara, klasa pljosnatih crva, koje vodi isključivo stranačkoparazitski način života. Odrasle jedinke žive u crevu vrhovnog vođe, često menjajući više domaćina i izazivajući teška oboljenja zbog svoje patogenosti.
Zbog parazitskog načina života, čula su slabo razvijena. Nervni sistem je Čomićast, a izlučivanje štetnih materija obavlja se pomoću cevčica.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
