Nikada okaljani

Taj važan i radostan događaj, kako i dolikuje, obeležiće se nizom prigodnih svečanosti.
Dan 20. oktobar je ujedno i pravi trenutak da se setimo ilegalaca koji su u periodu 1941-1944. vodili bespoštednu borbu protiv nacista i njihovih domaćih pomagača, na najtežem mestu, u središtu okupacionih vlasti. To su oni momci i devojke čiji su veličanstveni poduhvati opisani u legendarnim TV serijama „Otpisani“ i „Povratak otpisanih“. U eri ofanzive zagovornika istorijskog revizionizma koji pokušavaju da omalovaže tekovine Narodnooslobodilačke borbe na njihovom udaru su se našli i beogradski ilegalci, članovi i simpatizeri Komunističke partije Jugoslavije i Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Naime, sve češće se može pročitati, čuti u emisijama na TV ili radiju kako je doprinos ilegalaca „preuveličan“, da je Beograd za vreme okupacije bio „miran“ grad te da su Nemci „štampali prospekte gradskih znamenitosti za svoje oficire“. Jedna od svakako najvećih gluposti jeste tvrdnja da su tokom tri i po godine okupacije likvidirana samo dva nemačka vojnika. Pri tome se zagovornici revizije istorije Drugog svetskog rata na prostoru bivše Jugoslavije pozivaju na „pedantne nemačke izveštaje o gubicima“.

Prvo, potpuno je iluzorno verovati nacističkim podacima, a posebno je budalasto smatrati ih „pedantnim“. Naime, u većini izveštaja Vermahta o ratnim zbivanjima na našim prostorima žrtava ili nije bilo ili su bile simbolične. Primera radi u legendarnom sukobu na Kadinjači gde je izginuo čitav slavni Radnički partizanski odred Nemci su tvrdili da nisu imali gubitaka, što je naravno neistina. Drugo, zanemaruje se činjenica da je Zemun za vreme Drugog svetskog rata bio deo „Nezavisne Države Hrvatske“ te da su statistike o ubijenim nacističkim okupatorima tamo vođene posebno. Treće, na teritoriji grada Beograda je delovao i Kosmajski partizanski odred čiji su pripadnici izveli veliki broj akcija na području glavnog grada i eliminisali veliki broj neprijateljskih vojnika.
Drugim rečima, ne samo da je broj likvidiranih nemačkih vojnika daleko veći od onoga koji navode istorijski revizionisti već treba naglasiti brojne akcije, diverzije i sabotaže koje su u Beogradu izveli partizanski ilegalci. Dimenzije tih akcija su bile daleko značajnije od onih koje je sprovodio pokret otpora u Evropi ako se izuzmu dejstva u okupiranim gradovima SSSR-a. Jedna od najveličanstvenijih akcija u okupiranom Beogradu je spasavanje Aleksandra Rankovića iz zatvorske bolnice u Vidovdanskoj ulici (danas Ulica DŽordža Vašingtona) za koju je mobilisano 60-ak ilegalaca koji su dok Ranković nije spasen držali pod svojom kontrolom sve obližnje ulice puškarajući se upravo sa Nemcima. Inače, prioritet beogradskih ilegalaca nije bio napad na nemačke vojnike i Nedićevu žandarmeriju (sa izuzetkom onih koji su bili zaduženi za komunikaciju i koordinaciju neprijateljskih trupa) već uništavanje infrastrukture i resursa koju je koristio okupator.

Upravo zbog herojske borbe ilegalaca u kojoj nisu žalili živote i drskih pokušaja omalovažavanja njihovog doprinosa od strane istorijskih revizionista nastupajući 20. oktobar predstavlja još jednu priliku da odamo priznanje i pokažemo zahvalnost tim odvažnim rodoljubima.