Jer se ponavlja kompletna srbijanska „domobranska“, „dobro jutro ćaršiji na sve četiri strane“, „ni v rit, ni mimo“ već samo u sopstveni džep, pozicionoopoziciona, politička scena. Koliko god izgledalo da se ne ponavlja, da se dogodila neka tranzicija u proteklih dvadeset godina. I šta god znači da znači ili može značiti „sopstveni džep“.
Kao bilo koja godina, i ova ima u datumima 20. oktobar. Još nije izbačen kakvom rezolucijom, ovdašnjom ili bjelosvjetskom. Ili kakvim „lex specialisom“. I nakon ruskog upada u šezdesetpetu, evo se registrira i šezdesetšesta godišnjica, dijelom oslobođenja Beograda, dijelom, kako to svojevremeno reče bivši LDPovac, poznati istorik, a mlađahni Samardžić, kao godišnjica partizanske okupacije Beograda.
Ali opet su prijehali Rusi i našli se još neki bivši Sovjeti. Pa ne možeš gdje ne možeš. Zvanično, javno, uslikano transparentno samo u godišnjicu oslobođenja.
Krunski je predsjednik Srbije Boris Tadić, opetovano se i čulo se i vidjelo, položio „povodom Dana oslobođenja Beograda u Drugom svetskom ratu, venac na Spomenik oslobodiocima Beograda 1944. godine“. A oni koji su uspjeli baciti oko na Spomen-knjigu kažu da je u nju upisao – Slava onima koji su dali svoj život verujući u našu budućnost i mir. Onima koji su se borili protiv fašizma, protiv zla i nasilja nad čovekom i našim bićem. Onima koji su se borili za slobodu Beograda. Uvek sa njima. Nisam skont’o da li baš sa svima „njima“, kao ni šta bi tačno moglo značiti „našim bićem“. Posebno „našim“. Što i nije toliko bitno. Bitno je da se sve dogodilo uz intoniranje više puta tekstualno mijenjane „Bože pravde“ i uz prisutnost svečanog stroja Garde Vojske Srbije. I da se tu našao i gradonačelnik mladi Đilas, da bi šefu pravio društvo dok ovaj obilazi Groblje. Da ga tuga ne bi savladala. Poštu oslobodiocima glavnog grada odali su i ambasador Rusije Aleksandar Konuzin, predstavnici ambasada Ukrajine, Belorusije i Azerbejdžana, predsednik Skupštine grada Aleksandar Antić, predstavnici Skupštine Srbije i SUBNOR-a.
A vijence su položili i: u ime Vlade Srbije ministar odbrane Dragan Šutanovac, a u ime srpske i ruske vojske načelnici generalštaba general-potpukovnik Miloje Miletić i general armije Nikolaj Makarov. Koji su vijence položili i Augustinčićevom Crvenoarmejcu, koji je unutar Groblja. Kako stvari stoje, jer su takve vijesti, Stankovićevog Partizana, na ulasku na Groblje niko nije primijetio. A glavnokomandujući NOVJ i partizanskih jedinica, Jozo, svima je nekako bio sneruke.
Još se ne zna, vijesti nekad kasne, da li je delegacija u sastavu od npr., da se odmaknem od svog bića, pa da kažem kako bi to rekla teta Brana Jojić, veselog i mlađahnog DSovog pravosudnika Homena i možda onog mog rođaka iz Međe, a porijeklom iz Slivalja, Draškovića, položila vijence na spomenike drugog od dva antifašistička pokreta na ovdašnjim prostorima.
Pa se onda ja ponavljam.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
