Pornografija i duvanje lepka

Neozbiljno jer je prepoznato i uzeto kao sredstvo za ponovni pokušaj manipulacije građana Srbije od strane vlasti.

Čini se da je onima, koji su duboko zabrazdili u zloupotćrebu vlasti, lakše nekoga da optuže za neposlušnost na času dok govori vrhovni komandant – Vučić, nego da govore o korupciji i finansijskim zločinama nad sopstvenim narodom – članova partije, njegovih koalicionih partnera.

Saradnika i voditelja zločina protiv čovečnosti deset dugih godina, od 1990. godine do 2000.

Potom, u okviru sopstvenih mogućnosti uslovljenih pritiscima međunarodne zajednice, opet ratno huškačkih, ali sa preprekama izazivanja realnih sukoba i ratova, od 2012. godine, pa sve do sada.

Zašto? Pa, zato što su kao onomad, kada su ispisane najcrnje stranice srpske istorije zbog par političkih hulja i idota, poput osuđenih ratnih zločinaca – Slobodana Miloševića i Vojislava Šešelja, danas istovetni u lopovluku i zloupotrebama.

Neko više, neko manje… I Vučić i Dačić predano su služili režimu koji je odgovoran za desetine hiljada mrtvih tokom rata u bivšoj Jugoslaviji i agresije na narode bivših jugoslovenskih republika. Dok su oni od te nesreće finansijski i na svaki mogući način sticali privilegije.

Stanovi, poslovi sa naftom, građevinarstvo…, a što je najozbiljnije – da budu kočničari u utvrđivanju njihovog ratnog i tranzicijskog profiterstva.

Toliko su stručni i nabijeni “znanjem” da su i danas, trideset godina posle najvećih tragedija na evropskom tlu, posle Drugog svetskog rata, neprikosnoveni na političkoj sceni Srbije.

Mera političkog huliganstva kojom obiluju obojica lidera, nesreće koje su doneli sopstvenim građanima, u skladu je sa klimaksom jedne takve “politike”, u prenesenom značenju – pornografisanjem navodno ključnog državnog pitanja.

Zanimljiv je podatak o tome ko je zapravo izvesni Stević, paradigma odnosa prema tim ključnim državnim pitanjima – Dačića i Vučića,

Nije Stević seo u poslaničku klupu juče,

Prozreo je ozbiljnost u vezi sa Kosovom, kako svog političkog lidera – Dačića, tako i njegovog ucenjivača – Vučića.

Ali i onih ranije, recimo Vojislava Koštunice i Borisa Tadića, preovlađijućih političara, nakon ubista premijera Zorana Đinđića a pre dolaska na vlast crne koalicije SPS-SNS.

Saradljjivi sa partijom Ivice Dačića u smislu koalicionog, takođe, partnerstva.

Stević ima dug poslanički staž. Od 1996. do 2000. godine bio je poslanik u Veću građana Savezne skupštine SR Jugoslavije, a od 2004. je šest puta biran za poslanika Skupštine Srbije.

Pažnju javnosti kao poslanik privukao je 2008. godine, kada je na ime putnih troškova iz skupštinske blagajne potrošio više od dva i po miliona dinara.

Bio je i u izvršnoj vlasti. U Ministarstvu za Kosovo i Metohiju je 2008. godine bio pomoćnik ministra, a zatim i državni sekretar, a u tom ministarstvu je obavljao i funkciju predsednika Koordinacionog centra.

Reklo bi se, po biografiji, da mu je stalo za pitanje Kosova. Bar u smislu elementarne pristojnosti.

Međutim, s obzirom na način na koji se prema tom problemu odnose oni koji su inspirisali na ratne zločine nad kosovskim Albancima, a sada priznanjem nezavisnosti pokušavaju da prikriju i, pred međunarodnom zajednicom, dobiju amnestiju za to njihovo zlokobno političko delovanje tokom devedesetih godina, opet, u prenesenom značenju, gledanje porno filma dok Vučić govori u Skupštini Srbije, da nije realnost, bila bi potpuno odgovarajuća fikcija.

Sa ciljem prikazivanja pravog stanja unutar našeg društva opterećenog korumpiranim i sa teretom ratnog zločinstva pregaženih najviših nosioca vlasti.

Vučić je za razliku od nesrećnog Stevića, mnogo više nesrećnog jer je poslanik SPS, a ne zbog gledanja filma za odrasle u Skupštini Srbije, samo jednom video kako neko duva lepak.

Tako je objasnio svoj čudni nastup na Instagramu kada je ponovo bezbednosno ugrozio kosovsku političarku Radu Trajković, koristeći njenu izjavu da pokušava da pred Amerikancima abolira svoju porodicu i kriminalce sa severa Kosova, da se obračuna sa, ni manje ni više – Ivicom Dačićem.