Zlatko Paković

U oslobođeni Jasenovac, u napušteni ustaški logor Jasenovac za uništenje Srba, Jevreja, Cigana, komunista i svih protivnika fašističke Nezavisne Države Hrvatske, prvi je, kao partizan, među partizanima, ušao pisac i novinar Ćamil Sijarić.

"Za Gurđijeva jedno od specifičnih svojstava znamenitog muškarca ili žene jeste sposobnost da podjednako bdi nad jagnjetom i vukom u sebi. Voleti i nežnost jednog i krvoločnost drugog, i oboma uravnotežiti njihovo mesto..."

Krajem januara pojavile su se tu i tamo u štampi blede vatre podsećanja na besprekorni, mukotrpni život Antonija Gramšija, osnivača i generalnog sekretara, bez posmrtnih počasti, sahranjene Komunističke partije Italije.

Nije to jedan čovek, nisu to tek stotine ljudskih bića, nego desetine, stotine hiljada, čak milioni, milioni i milioni onih koji su, posle doručka kod kuće, pošto su decu izljubili u temena a roditelje u ruke, otišli u logore smrti...

Samo žrtva ima pravo da ćuti o silovanju.

Slobodarsko pero "Feral Tribunea" u godinama gomilanja straha, mržnje i progona u Hrvatskoj, od 1994. do 2001, zatim, do dana današnjeg, reporter i politički komentator "Slobodne Dalmacije"...

Ovi dani od 21. do 28. decembra, u evropskom kalendaru samooslobađanja čoveka od prinude otuđenog rada, posvećeni su stotoj godišnjici velike, tragične Husinske bune.

Negde pre dvadesetak godina, jedna učiteljica u jednoj zemlji - a to može biti bilo koja zemlja, jer u svakoj se, u nizovima, nalaze i emancipatori-sociopate - svojim je malenim učenicama stala da utuvljuje u glavu kako je Deda Mraz najobičnija izmišljotina.

Tokom poslednje propovedi koju je posvetio najčistijoj tajni svete molitve "Oče naš", baš dok je izgovarao, sada već čuvene reči, da od molitve istinskog hrišćanina drhti i sama smrt, papa Franja Prvi je počeo da se porađa.

Ušao je Kolja Mićević u osamdesetu godinu, a da ni za jedno proleće nije ostario.

Poslednjih trideset godina vreme kao da ide unazad.

Otišao je Rajko Đurić, jedinstveni našijenac svetskog glasa i dela.

Glavna odlika kratkog romana Darka Cvijetića "Šindlerov lift" (Schindlerov lift), u tome je što progovara i na mrtva, nasilnom smrću zanemela usta žrtava etničkog čišćenja nesrpskog stanovništva u Prijedoru 1992, 1993. godine, ne ustuknuvši da dželatima ostavi realna njihova imena, koja pred svetom i dan-danji mirno nose.

Vizija Apokalipse ukazuje nam se kao san. Crno-beli san koji se stiče sa saznanjem da je svet konačan i da vreme ističe.

Ne od Getea ili Tomasa Mana, ne od, takođe genijalnog, Klausa Mana, sve vrlo liberalnih duhova, priču o Mefistu danas bi valjalo započeti od reditelja Aleksandra Sokurova i njegovog nepresušnog filmskog talenta (o kojem se može govoriti kao o sinematičkom instinktu), dakle, od čoveka koji je u političkim svojim stavovima konzervativniji od rečenih predšestvenika.