Branka Petrić dobitnica Statuete „Joakim Vujić”

Odluku o dodeli jednog od najznačajnijih priznanja u oblasti pozorišne umetnosti u našoj zemlji doneo je žiri u sastavu: Mladen Knežević, direktor Knjaževsko-srpskog teatra, Miloš Latinović, direktor Bitef teatra, Jelena Stojanović Patrnogić, direktorka kragujevačkog Pozorišta za decu i glumci Knjaževsko-srpskog teatra Ana Todorović i Nikola Milojević.

Branka Petrić (Novi Vinodolski, 17. april 1937), istaknuta pozorišna, filmska i televizijska glumica.Dolazi u Beograd četrdesetih godina XX veka, od desete godine bila je član dramskih sekcija u školama, a beogradsku Akademiju završila je kod profesora Tomislava Tanhofera u klasi u kojoj su bili Danilo Bata Stojković, Boda Marković, Katarina Dorić, Zora Hudales, Mihajlo Kostić, Nenad Šegvić i drugi.

U višedecenijskoj bogatoj karijeri bila je stalni član, prvakinja Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a igrala je i na mnogim drugim scenama širom bivše Jugoslavije. Među njenim brojnim, vrsnim ulogama su i one u predstavama Buba u uhu, Putujuće pozorište Šopalović, Buđenje proleća, Sumrak, Dozivanje ptica, Ajnštajnovi snovi, Drama o Mirjani i ovima oko nje, Rođeni u YU u matičnoj kući, Ljubinko i Desanka, Trst, Terasa, Jaje, Razvojni put Bore Šnajdera, na sceni Ateljea 212. Lari Tompson tragedija jedne mladosti, Zora na istoku, Arzamas (Zvezdara teatar), Naši sinovi, Ivanov (Narodno pozorište Beograd), Šuplji kamen (UK Vuk), Da počnemo iz početka (Madlenianum).
Odigrala je preko 75 uloga na velikim i malim ekranima u ostvarenjima Sibirska ledi Magbet, Klakson, Balkanski špijun, Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, Varljivo leto ’68, Otvorena vrata, Metla bez drške, Neki novi klinci, Sinđelići.

Dobitnica je dve Sterijine nagrade, nagrade Veljko Maričić, nagrade Milivoje Živanović, Statuete Ćuran i drugih, a njen bogat opus, između ostalog, karakteriše izuzetna glumačka boja širokog dijapazona, duboko poniranje u likove, nepretenciozna neodoljivost, punokrvna izražajnost.

Preko četrdeset godina bračni partner joj je bio glumac Bekim Fehmiu sa kojim ima sinove Uliksa i Hedona.

U obrazloženju nagrade žiri za dodelu Statuete „Joakim Vujić” ističe: Biti glumac – to je kada obavljajući plemenit poziv, prihvatiš niz zahtevnih i jedinstvenih elemenata uz pomoć kojih, dodajući obaveznu dozu upornosti i talenta, uspeš da oživiš i pred publiku, na scenu, izvedeš nepoznate heroje, poznate zločince, tužne heroine i vesele krčmarice. Biti glumac je biti sve to i Branka Petrić je takav umetnik. Ali, biti glumac znači postojati i nakon predstave, posle kraljevsta ili mučne tragedije. Biti dobar glumac znači biti prijatelj, i kolega, i komšija kome se možeš obratiti za pomoć, profesor čiji je savet blagorodan, aktivista koji ume da kaže ono što drugi misle, buntovnik što sme da govori kada svi ćute. Branka Petrić je takav umetnik. Istinski, iskren, drag i dobar, uvažavan i zahtevan. Višedecenijsku uspešnu pozorišnu karijeru gradila je strpljivo i posvećeno igrajući na svim beogradskim scenama. Svojim celokupnim glumačkim opusom Branka Petrić je zasluženo stala uz rame velikanima srpskog pozorišta koji su bili laureati nagrade Joakim Vujić u proteklih skoro četrdeset godina.

Prsten sa likom Joakima Vujića za izuzetan doprinos razvoju Knjaževsko-srpskog teatra i afirmaciji njegovog ugleda u zemlji i inostranstvu dodeljuje se glumici kragujevačkog pozorišta Vladanki Pavlović.

Statueta Joakim Vujić biće svečeno uručena Branki Petrić, na Sretenje – Dan Teatra, 15. februara, kada kragujevačko pozorište obeležava 187 godina od svog osnivanja.

Više vesti iz ovog grada čitajte na posebnom linku.

Još vesti iz ovog grada

Važan i neizostavan dokument jugoslovenske popularne kulture: Monografija grupe „Smak”

Petar Mošić predstavlja samostalnu izložbu – „Spavači“

Priča o ugnjetavanoj ženi jedna od najgledanijih u istoriji italijanske kinematografije: Film „Uvek postoji sutra” u kragujevačkom SKC-u

„Od betona do kanona” i „Neispričana priča”: Dani Milutina Milankovića u Istorijskom arhivu Šumadije