Crvenkape koje same sebi kupuju vuka – antologija srpskih pesnikinja u Španiji

Antologija je izašla u ediciji Sombre (senke) koja od 2016. godine objavljuje (prigušene) pesničke glasove žena. Najpre su objavljene tri antologije sa španskog govornog područja: Meksika, Španije, Kolumbije. Nakon uspeha ovih antologija ova izdavačka kuća je odlučila da objavi i glasove pesnikinja iz drugih jezika osim španskog.

Između 2020. i 2021. godine uz pomoć Evropske unije objavljeno je pet dvojezičnih pesničkih antologija (izvorni jezik/španski): Portugala, Rumunije, Češke, Srbije i Poljske. Svaka od antologija sadrži izbor iz poezije 17 pesnikinja koje su veći deo svog pesničkog dela ostvarile u 21. veku. Poezija srpskih pesnikinja objavljena je dvojezično, originalne pesme su štampane ćiriličnim pismom.

Uvodni tekst o srpskoj ženskoj poeziji, beleške o pesnikinjama, i izbor iz poezije je sačinila autorka ove antologije pesnikinja Radmila Lazić.

U srpskoj antologiji nalazi se izbor iz poezije: Nine Živančević, Snežane Minić, Jelene Lengold, Danice Vukićević, Marije Midžović, Marije Knežević, Jelene Marinkov, Dragice Stojanović, Dejane Nikolić, Vladislave Vojnović, Ane Ristović, Nataše Žižović, Milene Marković, Ane Seferović, Dragane Mladenović, Maje Solar, Čarne Popović. Prevod sa srpskog na španski uradila je prevoditeljka Dubravka Sužnjević, koja je na španski jezik prevela poeziju Vaska Pope, prozna dela Ive Andrića, Meše Selimovića, Brane Šćepanovića, Gorana Petrovića i Vladimira Arsenijevića.

„Ovde izabrane pesnikinje predstavljaju najizražajniji, najintrigantniji, pesnički najubedljiviji i najvitalniji deo savremene pesničke scene u Srbiji više od četvrt veka. One zasigurno nisu stvorene od Adamovog rebra, kao nepokorne i neposlušne one pripadaju rodu Lilit. Kritične prema tradiciji, mitovima prošlosti, mitologemama svakodnevice. Prekršiteljice su dogmi, predrasuda, tabua, građanskih normi i književnih normativa“, kaže priređivačica zbirke, i sama pesnikinja, Radmila Lazić.

„One više nisu pastorke književnosti, već neposlušne kćeri poezije – Crvenkape koje same sebi kupuju vuka. Koliko do juče imale su glavnu sporednu ulogu i bile najpoznatije nepoznate u gradu. A onda su se upitale: zašto da živim u boci, tesno je i postale nezavisne žene, one koje menjaju sebe i svet za lepši pogled. Sada su tu pred vama i kažu: moje su želje ženskoga roda i: nije erotično ako nije neurotično, ili tehnoerotično. Jer izbor je: ili biti ili imati falus…Iz njih sad diše tiha brutalnost…jer ustale su iz mrtvih…“