Direktni ulazak u apstrakciju

Prema ovom poslednjem Ivačković predstavlja po svemu izuzetan i izdvojen slučaj u našoj sredini pedesetih godina 20. veka. Iako je stvarao u Beogradu on nikada nije bio pod uticajem ovdašnjih umetničkih zbivanja, već je svoju inspiraciju i saznanja o slici crpeo iz zapadnog apstraktnog slikarstva, pre svega francuskog i američkog. Takođe, Ivačkovića je kao umetnika prvobitno afirmisala francuska likovna kritika, i njegovi se radovi danas nalaze u Centru Pompidu u Parizu kao i Muzeju savremene umetnosti u Beogradu. Slike koje će beogradska publika imati prilike ,prema oceni stručnjaka, su najbolja Ivačkovićeva ostvarenja njegove rane stvaralačke faze – takozvanog beogradskog perioda. Njih je autor čuvao do kraja života ali ih nikad nije izlagao

Njihovo premijerno izlaganje u Galeriji RIMA daju uvid o osnovama Ivačkovićeve slikarske geneze i otkrivaju da je pojedine elemente svoje autentične slike uspostavio još pre odlaska u Francusku. Ivačković je kao slikar zanimljiv i po tome što je školovan kao arhitekta i što je bio aktivan kao džez muzičar u beogradskim krugovima. On je u slikarstvo ušao direktno kroz apstrakciju koja ga je opčinila kao likovna forma slobode koju je do tada uspevao da izrazi i ostvari samo muzikom. Stoga je i jedini razlog zbog koga nije izlagao svoje beograske slike u tome što je smatrao da bi u okvirima beogradske likovne scene s početka šezdesetih bile pogrešno tumačene. Tokom trajanja izložbe u Galeriji RIMA biće održana stručna vođenja kroz postavku.