Žudnja za životom i Emotivne mape Vesne Pavlović u CZKD

Tako je u subotu 22. juna,  u podne, u CZKD,  zakazano predavanje „Izmeštene slike“ Mile Dragojević koja će u formatu faultetskog časa predstaviti pogled autorke na odnos vlastitog iskustva, discipline političkih nauka i fotografije.

Fakultetski čas poziva na individualno i zajedničko razmatranje pitanja: Koju priču o političkom nasilju bi dokumentovali? Koji pristup bi izabrali? Kako bi odgovorili kritičarima?

Međunarodni umetnički i teorijski projekat Emotivne mape započet je 15 aprila ove godine performansom masovnog rendanja zaleđenih pomorandži, i do 15. septembra okupiće i angažovati vizuelne i druge umetnike i grupe, teoretičare i aktiviste u okviru postavke u Centru za kulturnu dekontaminaciju.

Izložba Emotivne mape Vesne Pavlović predstavlja refleksivni povratak na njene fotografske instalacije i dokumentarne radove nastale tokom devedesetih godina u Srbiji i SAD.

Izložba govori o vremenu devedesetih kroz sudar i preplitanje višestrukih krajnosti: s jedne strane, poleta novih formi društvenosti potaknutog razvojem interneta i digitalne tehnologije i jačanjem civilnog društva, a s druge tragičnim raspadom Jugoslavije kroz nacionalističke ratove, period izolacije i građanskih pobuna.

Fotografski ciklusi Vesne Pavlović aktuelizuju pitanja političke odgovornosti, građanske neposlušnosti i otpora mašineriji rata i socijalne i ekonomske obespravljenosti.

Slike protestnog života na ulicama Beograda i akcija anti-ratne scene devedesetih govore o istrajnosti i upornosti, otporu i empatiji – slike koje pozivaju na nove politike solidarnosti u vremenu kolapsa političkih i društvenih instrumenata promene, globalnog poraza levih politika i ekspanzije reakcionarne desnice.

Izložba je koncipirana kao mesto okupljanja različitih umetnica i grupa, teoretičarki i aktivistkinja, u duhu specifične fotografske prakse umetnice koja se od samih početaka razvija kroz mrežu saradnji i polje razmena.

Kroz veliki broj fotografija postavljenih u dijalošku mapu prostornih i značenjskih konstelacija Vesna Pavlović preispituje autoritet jedinstvene istine dokumentarne fotografske slike, dodirujući granice izdržljivosti medija (analogne) fotografije, njene materijalnosti, objektnosti i propadljivosti.

„Kompleksnu izlagačku strukturu različitih modaliteta fotografskog – od konceptualne i relacione fotografije, do „proširenog polja fotografije“ i „fotografskog oprostorenja“ – povezuju punktuirani motivi suncokreta, sunca, narandžinih sokova i mirisa kao elemenata perzistentne pobune i „žudnje za životom“ , navodi se između ostalog u  pozivu na ovaj događaj.

Rendanje zaleđenih pomorandži 

Povod kolektivnog rendanja pomorandži je promišljanje koncepta sećanja. Tečnosti, mirisi i slike, hemikalije putem kojih fotografija nastaje i materijalizuje sećanje kroz rasterizaciju i površinu slike.
Rendanje zaleđenih pomorandži se pojavljuje kao evokativni okidač u vezi sa simboličkim potencijalom kuhinjskog recepta razvijenog u Srbiji tokom sankcija devedesetih godina. Po ovom receptu se od dve izrendane pomoranže pravi 2 litra soka, teglica džema i fil za „jafa kolač“.
Humor. Ekstrakcija. Prekarizacija. Profesionalizacija. Improvizacija. Maksimizacija. Inflacija ljudskih života. Virtualizacija iskustva. Samo-eksploatacija. Vreme štednje. Vreme ekscesa. Vreme nasilja, zločina i permamentnog rata. Vreme potiskivanja.
Nasuprot samo-viktimizacijskim i voajersko-nostalgičnim slikama istorije u savremenoj umetnosti, kroz fotografije Vesne Pavlović posmatramo devedesete godine iz sadasnje perspektive. Govorimo o fotografiji kroz politike prevođenja radije nego kroz politike sećanja.