Ljuba Moljac, prvi srpski stendap komičar: „Kralj kaseta“ kojem je sopstveni nos bio glavna inspiracija

Sudbina se poigrala sa Miodragom Andrićem da upravo u trenutku dok je na „daskama koje život znače“ da izgubi isti. Dobio je masivan izliv krvi u mozak za vreme pozorišne predstave.

Poznavajući kako se on ophodio prema stvarima u životu, Ljuba bi i na ovaj detalj dodao neku crnohumornu poskočicu.

Rođen je u Kragujevcu 1943. ali se već kao dečak preselio sa porodicom u Beograd.

Njegova prva filmska uloga je bila satirična drama „Inspektor“ iz 1965. godine u kojoj je glavnu ulogu igrao Slobodan Perović, ali tek smo ga zapamatili u filmu „Kad budem mrtav i beo“, kada je igrao radnika koji deli krevet sa cimerom.

Iako je Ljuba ostao zapažen, u ovom filmu slavu je stekao Dragan Nikolić.

Kako je dobio nadimak Ljuba Moljac?

Nadimak Ljuba Moljac dobio je u mladosti za vreme izvođenja melodrame, odnosno onoga što bi danas komičari nazvali „comedy special“ o fudbaleru, patološkom lažovu Ljubi Moljcu.

Dobio je pozitivne kritike od publike, ali i nadimak koji mu je ostao za sva vremena. Imao je zaštitni znak, veliki nos. Budući da je voleo da zbija šale na sopstveni račun, nos mu je bio velika inspiracija.

Prva veća uloga mu je dodeljena u filmu Dušana Makavejeva iz 1967. godine „Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT“. Ova ljubavna drama se smatra za svojevrsno remek delo. Tada je glumio Miću poštara, mladića iz provincije koji ne bira devojku kojoj će se udvarati.

Ovaj film je karakterističan po inovativnim kadrovima i vizualnim metaforama kroz koje je predstavljena realnost u tadašnjem društvu. Nakon toga, nastavlja sa saradnjom sa kultnim rediteljima, kao i u velikim filmovima crnog talasa „WR Misterije Organizma“ i „Zaseda“.

Vremenom, sve je manje glumio u autorskim ostvarenjima i okretao se više širokoj popularnosti i lakim komadima. Zamenio je Dragana Zarića u ulozi Lepog Caneta u filmu „Burduš“.

Osamdesetih je bio redovan u svim filmovima na potezu Dragoslav Lazić – Zoran Čalić, reditelja koji su snimali za šire narodne mase. Otud se i pojavio u filmovima poput „Ćao Inspektore“, „Sekula“ ali i „Hajde da se volimo“.

Iz tog kasnijeg perioda ipak ostaje sjajna minijatura profesora fizičkog kog je tumačio u filmu Gorana Markovića „Majstori, majstori“. Specifičan je i film iz 1984, „Moljac“ gde je glumio samog sebe. Pored svega, stigao je da napiše i scenario po kome je 2004. godine snimljena komedija „Pljačka Trećeg Rajha“.

Antologijski monolozi krcati psovkama

Paralelno sa glumačkom karijerom, snimao je veliki broj TV emisija, zabavne šou programe ili specijalne zabavne emisije. Poseban je bio po svojim komičnim solo nastupima koji su podsećali na izvođenja američkih „stendap“ komičara.

Bio je prepoznatljiv po antologijskim monolozima, koji su bili krcati psovkama i nešto malo prostijim štosevima.

Služio se uličnim vokabularom kako bi kroz sjajnu komiku prenosio aktuelne društvene događaje, ali i probleme muško ženskih odnosa. U to vreme, taj materijal se izbacivao na audio kasetama.

Ljudi su ih kupovali, a zatim i presnimavali prijateljima i familiji, tako da je Ljuba smatran „kraljem kaseta“.

Poslednja predstava koju je odigrao, bila je „Tri nosketara“ koju je vodio kroz celu bivšu državu sa prijateljima komičarima, Milovanom Ilićem Minimaksom i Jovom Radovanovićem.

Umro je na pozornici tokom izvođenja ove predstavi u Glini. 22. januara 1989. godine. U trenutku kada mu je pozlilo na sceni, publika je mislila da se zeza, u svom karaktersitičnom stilu, jer je uvek bio sklon improvizaciji.

Umro je samo šest dana pre svog 46. rođendana.