Mihajlo Pantić: Dragoslav Mihailović je sinonim vremena kada je književnost bila društveno prestižna

Iza pisca koji je u svojim delima prvi opisao golootočka robijanja i progon, ostala je književna baština, svedočanstvo o jednom vremenu, ali i našem današnjem.

– Dragoslav Mihailović je stvarao svoj opus u vremenima kada je književnost bila društveno prestižna i samim tim odgovorna umetnost – kaže za Danas književnik i kritičar Mihajlo Pantić.

– Objavljivanje nove knjige bilo je stvarni datum, od značaja za kulturnu zajednice. Danas je objavljivanje knjige samo vest sa poslednjih strana naših štampanih glasila i završnih minuta informativnih emisija, posle politike, ratova, afera, ekonomskih problema, estradnih koještarija i svih ostalih sastanica našeg svakidašnjeg života – ocenjuje Pantić.

– Mihailović je, pritom, svestan uticaja književne imaginacije na dublje razumevanja života i sveta, pisao koliko iz najdublje egzistencijalne potrebe, toliko iz katarstičnih pobuda, iz uverenja da se u činu pisanja ne traumatizuje samo lično, po pravilu sumorno iskustvo, nego se i osvajaju prostori slobode i iskazuju umetničke istine koje nije moguće relativizovati onako kako se danas relativizuje sve što nas okružuje.

Kako ističe jedan od naših najznačajnijih kritičara, već sa svojim ranim radovima („Frede laku noć”, „Kad su cvetale tikve”, „Petrijin venac”), Mihailović je i u kritici i u čitalačkoj publici postao etalon književnih vrednosti.

– Svojim kasnijim ostvarenjima, izdašno tumačenim, ekranizovanim, nagrađivanim, prevođenim i stalno iznova štampanim, zasluženo je stekao mesto klasika, jednog od retkih naših savremenika čije delo može da izdrži probu sa najznačajnijim delima naše moderne književne tradicije – kaže za naš list Mihjlo Pantić.