Tri su vidljive prepreke, rampe, na koje nailazite kad se penjete uz breg do Motovuna. Grad je naučio da se kroz vekove brani od raznih uljeza i zavojevača, ali u ovom veku i ovom prilikom se brani od automobila i zato se ime grada koristi i kao slogan – moto vun! Kad se dokopata vrha i glavnog trga na kome se dešavaju projekcije, shvatate da je Grlić sa svojom družinom, ostvario san star stariji od trideset godina, kad je nekoliko predstavnika tadašnje generacije obe filmske škole (beogradske i češke), kupila u Istri napušteni Kloster i u njemu, za vreme Pulskog festivala, priređivala fešte i kovala zavere protiv jugoslovenskog filmskog establišmenta.
Tri su vidljive prepreke, rampe, na koje nailazite kad se penjete uz breg do Motovuna. Grad je naučio da se kroz vekove brani od raznih uljeza i zavojevača, ali u ovom veku i ovom prilikom se brani od automobila i zato se ime grada koristi i kao slogan – moto vun! Kad se dokopata vrha i glavnog trga na kome se dešavaju projekcije, shvatate da je Grlić sa svojom družinom, ostvario san star stariji od trideset godina, kad je nekoliko predstavnika tadašnje generacije obe filmske škole (beogradske i češke), kupila u Istri napušteni Kloster i u njemu, za vreme Pulskog festivala, priređivala fešte i kovala zavere protiv jugoslovenskog filmskog establišmenta.
Motovunski festival nastao iz te davnašnje želje postigao je da se mladi filmski stvaraoci i sineasti oslobode od frustracije filmskog establišmenta i potpuno zanemare Filmski festival u Puli, koji se netom završio i da se u kratkim hlačama (protokolom ozvaničena obavezna garderoba), pojave na ceremoniji otvaranja i da zajedno sa oba direktora overe proslavu prve projekcije masovnim tucanjem na glavnom motovunskom trgu. Pri tom se umetnički direktor, Rajko Grlić lično nadmetao sa zvaničnim prvakom sveta u tucanju, Jeftom Prodanovim iz Mokrina i pretrpeo poraz iz oba udarca i u vršak i u šotku. Nakon toga je nastalo masovno tucanje u gledalištu da bi se ceremonija završila projekcijom izraelskog filma „Drago blato“ Drora Šaula. Reditelj je kroz vlastito iskustvo prikazao život u Kibucu početkom sedamdesetih godine, raskrinkvajući nametnuti dogmatski kolektivizam i utopiju blagostanja i privrženosti. Selektor Jurica Pavičić, obilazeći prestižne i alternativne festivale brižljivo je birao filmove s temema koje će pokrenuti na razmišljanje i učiniti da se doživljeno stopi sa gledaočevim intimnim asocijacijama. Takav je i film „Suša“ Mahmata-Saleh Haruna, suptilno razvijena priča o osveti, a sličan poriv za uništenjem čoveka koji je kriv za nesreću najbližih nailazimo i u filmu Andree Amold „Red Road“, prikazan inače na beogradskom Festivalu autorskog filma, na kojem smo videli još jedan iz motovunske konkurencije- „Čežnja“ Nemca Valeska Grizebaha.
Ravnica na brdu filmova, naziv je programa koji predstavlja Vojvodinu i njene filmske stvaraoce: Želimira Žilnika, Karolja Vičeka, Miroslava Antića, kao i autore koji su stvarali u toj pokrajini – Soju Jovanović i Branka Bauera. Pod devizom – Mi ćemo preživeti, predstavljen je u Najmanjem kinu vojvođanski alternativni film, a u istom programu su se našla i dva filma u produkciji RTS iz serije Prilozi za istoriju YU filma i politpornografiju, posvećeni dvojici autora koji su oslikali Vojvodinu: Ž. Žilniku i K. A. Godini. Vođa pokrajinske delegacije je glumica Mira Banjac, a ona i njena zemlja partner će se predstaviti Autonomnoj pokrajini Motovun prezentacijama kulinarskih specijaliteta, izložbama vojvođanskih umetnika i tamburaškim koncertom.
Specijalitet za posvećenike je retrospektiva japanskog horor filma, Japanska jeza, koja počinje sa jednim filmom snimljenim 1926. „Stranica ludila“ Teinosuke Kinoguse, značajnog isto toliko za japansku kao „Kabinet doktora Kaligarija“ za evropsku kinematografiju.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
