Naučnofantastična priča o „Umeću držanja za ruke”

U razgovoru će učestvovati kustoskinja paviljona Natalija Vujošević i umetnici Lidija Delić i Ivan Šuković a zanimljivo je da izložba o kojoj je reč, pored navedenih autora, obuhvata dela umetnica i umetnika Dantea Buua, Lidije Delić,, Darka Vučkovića kao i Kolekciju umetnosti nesvrstanih zemalja sa delima umetnika Zuzane Halupove (Jugoslavija), Renea Portokarera (Kuba), nepoznatog umetnika iz Iraka i video zapis o skulpturi umetnika Bernarda Matemere (Zimbabve).

Kako se navodi u pozivu na razgovor, izložba „Umijeće držanja za ruke” gradi iskustvo nalik naučnofantastičnoj priči o mogućim budućnostima, pletući je kroz multitemporalne intergeneracijske poglede umetnika koji dolaze iz različitih društvenih i istorijskih konteksta koji se talože na prostoru današnje Crne Gore.

Ova priča nastaje na marginama „sveta”, koji danas nazivamo globalnim kapitalizmom, iz prostora akutne distopije dezintegrisanog „tela” prirode i društva koje se pod konstantnim turbulencijama, uticajima i potresima menja i gubi čvrstu opnu i kao rasuti oblak ideologija, istorija, strahova i snova pluta u vremenu i prostoru.

Kako možemo predstaviti jedno ovako dezintegrisano telo zajednice, stanje slobodnog pada zarobljeno u fatamorgani tranzicije, simulakrum?Izložba nudi alternativan način predstavljanja i posmatranja granicom određene teritorije, uvažavajući kompleksnost istorije, transformacije i kretanja.

Izložba ugošćava intergeneracijski, multitemporalni dijalog susrećući imaginacije umetnika koji stvaraju u današnjem distopijskom okruženju, slomljenog zajedničkog jezika i zajednice, sa čudesnom kolekcijom umetnosti nesvrstanih zemalja, koja nas podseća da su jedan mnogo veći svet i ideja imaginizirani i praktikovani ne tako davno na istom tlu, danas zakopani u ruševinama koje za sobom ostavlja sociopatska neoliberalna i neokolonijalna stihija.

Otelovivši svoje vizije kroz različite medije, od slikarstva, instalacije do usvajanja u svoje prakse ritualnih pristupa ručnom radu, sve do poezije i arhiva, umetnici nam pokazuju imaginaciju i lekoviti potencijal umetnosti koja se rađa i živi u i uprkos distopijskom okruženju post – društvene pustinje.