Foto: Pixabay/liliy2025“Dvadeset četiri hiljade poljubaca/ Uticaj italijanske popularne kulture u Jugoslaviji (1955-1965)“ je novo izdanje Geopoetike autorke Frančeske Rolandi. To je, navodi izdavač, uzbudljiva i neobična knjiga koja vraća uspomene i budi nostalgiju, knjiga u kojoj čitamo o čuvenim lutkicama i džemperima iz Trsta, festivalu Sanremo, pesmama Adrijana Čelentana, fići, vespi, i italijanskim filmovima poput „Kradljivaca bicikala“ i „Gorkog pirinča“.
Autorka ove značajne studije, Frančeska Rolandi, otkriva nam na koji je način italijanska popularna kultura uticala na modne trendove, potrošačke proizvode, medije i kulturu u Jugoslaviji u periodu od 1955. do 1965. godine, pružajući javnosti jedno važno svedočanstvo o snažnim uticajima Italije na Jugoslaviju koji su između ostalog izvršili političku i kulturnu liberalizaciju društva i uticali na to da decenijama kasnije svi zajedno pevušimo poznate pesme, sećamo se šopinga u Trstu, kultnih filmova i italijanskih modnih i potrošačkih brendova.
Knjigu su sa italijanskog prevele Ivana Simić Ćorluka i Marija Ćojbašić.
Italija je za Jugoslovene posle Drugog svetskog rata bila sused s kojim su imali gorko ratno iskustvo i nerešena ozbiljna politička i teritorijalna pitanja (granice, status Trsta, manjine, reparacije). S pokretanjem hladnog rata linija razdvajanja dve države postala je prostor stalne napetosti, ali i dodira dva različita ideološka sistema. U prvim decenijama jugoslovenskog otvaranja prema svetu, Italija je uprkos složenim političkim odnosima glavni „posrednik“, ali i neposredni proizvođač i izvoznik zapadne popularne kulture i modela potrošačkog društva u zemlji samoupravnog socijalizma, navodi Milan Ristović o knjizi.
U utakmici politike i propagandnih slogana („Trst je naš!“) i privlačnosti tršćanskih robnih kuća, Ponterosa, Sanrema, Felinijevih filmova, kao i sve širih privrednih veza, prevagu su odneli ekonomski pragmatizam, ali i želje i potrebe „običnih“ Jugoslovena da od sredine 1950-ih kroz „italijanski prozor“ počinju da upoznaju „zapadni svet“ tražeći tamo ono što nije moglo da im ponudi domaće oskudno tržište. Tako je Italija bila najčešće „prvi Zapad“ s kojim su se susretali Jugosloveni pedesetih i šezdesetih godina dvadesetog veka.
Frančeska Rolandi ubedljivo piše o ovim velikim i malim koracima, kulturnim uticajima i preplitanjima, političkim i ideološkim otporima prihvatanju proizvoda italijanske popularne (i onih „visoke“) kulture; od modnih trendova, zabavne muzike, televizijskih programa, stripova, do filmova i savremene literature.
Njeno istraživanje pokazuje u kojoj meri je ova nezvanična „kulturna diplomatija“ bila važna. Pored ostalog jer je imala upliva i na planove centara političke moći u obe zemlje da prihvate nužnost da granica bude propustljiva i otvorena za protok ljudi, roba i kulturnih sadržaja, dodaje Ristović.
To je imalo za rezultat visoku dinamiku kulturne i privredne razmene i kretanja ljudi, kakvih nije bilo u Evropi ni na jednoj tački razdvajanja dva ideološka sistema. Takođe, otvarao se put približavanju i boljem (iako i dalje često površnom) obostranom poznavanju i razumevanju – makar u tome kao „medijatori“ bili proizvodi masovne potrošnje i popularne kulture.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
