Nova knjiga Miljenka Jergovića „Rat“: Usporava okretanje stranica, a čitaoca pod ruku vodi prema izlazu iz opkoljenog grada

„Pod tim svetlom, u više od sto proznih odlomaka, zabljesnuće jedinstvena karta grada pod opsadom, moćan pejzaž sudbina i nesalomljiva snaga ljudskog duha.

Nakon Trojice za Kartal (Bodoni, 2022.), remasterizovanog izdanja svoje kultne knjige priča Sarajevski Marlboro (Fraktura, 2018.), koji je nagrađen prestižnom nagradom Fric za najbolju fikcijsku prozu, Miljenko Jergović napisao je još jednu posvetu gradu – ovoga puta neimenovanom, svakom ranjenom gradu na svetu poput Buče ili Alepa, gradu u kojemu žive, dišu i vole ljudi okruženi smrću.

Prozni odlomci, složeni prema hronologiji rata, nadahnuti licima s gradskih ulica – poput urara, medicinske sestre i neveste – mogu se čitati kao zasebne priče, ali tek s poslednjom stranicom knjige sklapaju se u raskošan mozaik, ili pozornicu na kojoj pratimo više paralelnih radnji.

Urar u gradu bez ljudi popravlja satove kako bi održao tok vremena.

Medicinska sestra svedoči čudesnim preobraženjima dece iz sanatorijuma.

Nevesta u haosu eksplozija traži mladoženju, na dan koji je mirisao na slobodu…

Rat nije knjiga o ratu, ako knjige o ratu svoj svemir grade oko smrti.

Novi naslov Miljenka Jergovića gradi ga oko čoveka, grada u čoveku i čoveka u gradu, profinjenim, zavodljivim jezikom koji usporava okretanje stranica, a čitataoca pod ruku vodi prema izlazu iz opkoljenoga grada,“ navodi se u saopštenju izdavačke kuće Fraktura povodom nove knjige Miljenka Jergovića.

Unutar sebe

Takođe, na sajtu izdavačke kuće Fraktura povodom nove Jergovićeve knjiga „Rat“ piše  o jasnom osećaju dve osobe unutar sebe: dečaka koji je krenuo školu i teskobnog odraslog, kao i razlikama koje se s godinama između ove dve osobe nisu smanjivale iako se dete menjalo.

„Miljenko Jergović; Sarajevo, 1966. Šest mu je kad burovitoga jesenjeg jutra pješači od kuće u Gornjoj vali do škole u Donjoj vali, i prvi put jasno osjeti dvije osobe u sebi. Jedna je taj dječak koji upravo ide u školu, a druga odrastao čovjek, tjeskoban i uplašen. Nadnesen nad dječaka, komentira ga s drugog kraja svijesti. S godinama razlika između dvije osobe nije se smanjivala, premda se dijete mijenjalo i u određenom smislu raslo.

Dijete je napisalo svu fikciju, proznu i pjesničku. Odrasli bavi se novinarstvom, piše o knjigama i o umjetnosti. Prva osoba umije preći na poslove druge osobe. Druga nikad ne prelazi na poslove prve. Nije osjetio strepnju da bi se mogli sasvim razdvojiti“