Odlazak naučnika od formata

Naučnu i životnu scenu napustio je krajem prošle nedelje ne dočekavši da iz štampe izađu njegova dve poslednje knjige o Novom Brdu i manastiru Šundikovu, kao i Zbornik koji su njemu u čast priredile kolege iz Arheološkog instituta.

U Arheološkom institutu ističu da je „Marko Popovoć duže od pola veka bio dominantna figura srpske arheologije srednjeg veka, sa izuzetno vrednim rezultatima na zahtevnom polju izučavanja, zaštite i promocije kulturnog nasleđa“.

Njegove kolege u njemu su videle arheologa „od formata“ koji je, u skladu sa zahtevima savremene nauke, objedinjavao znanje, organizaciju, naučnu preciznost, poznavanje srodnih disciplina i struka, primenu modernih naučnih metoda, kao i objavljivanje važnih otkrića i saznanja u naučnim studijama i monografijama.

Marko Popović (1944 -2020) rodom je bio iz Užica. Školovao se u Beogradu, gde je na Filozofskom fakultetu stekao sva akademska zvanja – od diplome do doktorata.

Profesionalnu karijeru započeo je 1968. u Zavodu za zaštitu spomenika kulture grada Beograda, za koji je ostao vezan gotovo celog radnog veka kao učesnik u konzervatorsko-restauratorskim projektima na Beogradskoj tvrđavi.

U Arheološkom institutu radio je od 1976. do odlaska u penziju 2011, što nije bila „tačka“ na njegov istraživački rad. Tokom protekle decenije najveći deo energije uložio je u istraživanje i konzervaciju Novog Brda.

Glavna tema naučnog interesovanja Marka Popovića bila su utvrđenja i sistemi odbrane u srpskim zemljama srednjeg veka i na početku novog doba, kao i fortifikacije i nastanak urbanih naselja – gradova tokom srednjeg veka.

Iako je Beogradska tvrđava imala posebno mesto u njegovom radu, više od 20 godina istraživao je i na području Raške, Novog Pazara, Sjenice, rodnog Užica, Magliča, Novog Brda… Takođe se bavio i proučavanjem sakralnih kompleksa – manastirskih celina i pojedinačnih crkvenih zdanja od Trebinja i doline Lima do Mitropolije u Beogradu i Studenice.

Autor više od 200 naučnih radova, Marko Popović bio je član, a jedno vreme predsednik Srpskog arheološkog društva, osnivač i urednik časopisa Nasleđe i drugih stručnih publikacija.

Nosilac je velikog broja stručnih i državnih priznanja, a među poslednjima su: orden Krune Prvog stepena, Velika povelja grada Užica i Sretenjski orden Trećeg stepena za naročite zasluge u oblasti kulture kojim je odlikovan u februaru ove godine.

Na njegovo znanje i autoritet mogli su da računaju i novinari, kojima je pomagao da se u medijima objavljuju tačni i naučno utemeljeni podaci o srpskom kulturnom nasleđu.