Omaž Skenderiji, Sarajevu i Zabranjenom pušenju

– Ideja za film došla je 2019. godine kada je bilo 50 godina Skenderije i 35 godina Zabranjenog pušenja i njihovog nedosanjanog sna da jednog dana nastupaju u punoj Skenderiji.

Kad se slavio jubilej ovog zdanja, krenula je priča, ide se snimat film i onda je zapravo odatle nastala i priča o Zabranjenom pušenju, o svjetlima Sarajeva i sarajevskim mahalama, mitovima, legendama, ljudima, o svim lijepim trenucima tog doba – objašnjava Amra.

Prema njenim rečima film je vizuelno veoma primamljiv publici jer se tokom 68 minuta koliko traje izmenjuju brzi kadrovi s mnogo arhivskog materijala a kroz ceo film nas vodi, narator, zapravo frontmen Zabranjenog pušenja Sejo Sekson.

– Njegova priča u stvari prati sliku filma. Spominju se članovi benda i bivši i sadašnji ali sve te ljude imamo kroz priče, niko od njih se ne pojavljuje u filmu osim kroz fotografije i snimke – kaže Amra, dodajući da je reč o nestandardnoj varijanti dokumentarca u kome, kako kaže, nema „talking heada“, ljudi koji daju intervjue.

Uz to u filmu postoje 3D animacije, crteži, koje su snimani, a onda na specifičan način dorađivani u postprodukciji.
Kada je reč o Neletu Karajliću, Amra kaže da se i on ,naravno, spominje u filmu shodno svemu onome što je bilo u poslednjih 20 godina vezano za bend.

– Sejo Sekson je to rekao u jednoj rečenici, a ima i jedan deo pjesme koji referira na njegov odlazak iz benda i iz Sarajeva. Ta rečenica koju izgovara Sejo je da nije problem u tome što je Nele otišao fizički, jer je hiljade ljudi na taj način otišlo iz Sarajeva nego je problem u tome što je on u svojoj duši otišao od njih – kaže Amra.

Ona dodaje da im je cilj da film „Svjetla Sarajeva ima prvo svoj festivalski život, a potom da se distribuira u bioskopima.

Pored Amre, produkciju ovog stvaranja radila je i Sabrina Beširević a reditelj filma je Srđan Perkić, koji već 20 godina živi u Italiji i kome su „Svjetla Sarajeva“ prvi film.