Premijera filma „Božiji čovek“ o svetom Nektariju Eginskom

Film je sniman u Grčkoj gde rediteljka, koja je rođena i odrasla u Beogradu, trenutno živi. Govori o životu jednog od najvećih grčkih svetaca, koji je trpeo velike nepravde, bivajući progonjen od tadašnjih čelnika Grčke pravoslavne crkve i Aleksandrijske patrijaršije.

Na pitanje kako je došla na ideju o tome da snimi film koji prati život jednog askete i sveca, što je nesvakidašnja tema, Popović je odgovorila da je to bilo nakon što je pročitala biografiju o Svetom Nektariju na koju je naišla tokom svoje posete manastiru Rakovica.

“Knjiga me je pogodila i sa mnom se povezala na nekom ličnom nivou, nakon smrti mog oca, budući da sam uvek bila čovek koji oseća povezanost sa svetim životom.”

Kako kaže, najviše je želela da stavi akcenat na temu da želja za vlašću i moći uništava ljudsku dušu, te je tako priču kreirala oko konflikta, jer je život Svetog Nektarija, kog u glavnoj ulozi portretiše Aris Servatalis, bio praćen progonima.

Budući sveštenik običnog naroda, njegova poniznost iritirala je određeni krug sveštenstva, a njegova predanost dodatno pobuđivala njihove sumnje i klevete.

Upkos tome što je izopšten iz crkve i prognan iz Egipta, te oteran od parohijana koji su ga voleli, Nektarije se prepustio tome da njegova vera u Boga bude najbolja odbrana.

Kako je film nastao iz grčko-američke saradnje, okupio je mnoge međunarodno priznate umetnike poput ruskog glumca Aleksandra Petrova, grčkog Arisa Servatalisa i američkog Miki Rurka, i doživiveo je uspeh među grčkom i ruskom publikom, od koje je čak dobio i nagradu na Moskovskom internacionalnom filmskom festivalu.

Autorka je imala ideju da Rade Šerbedžija igra glavnu ulogu, ali je, prema njegovom savetu, izabrala grčkog glumca, izuzetno talentovanog Arisa Servatalisa koji je sa velikom iskrenošću izneo lik Svetog Nektarija.

Što se tiče odabira Mikija Rurka, Popović kaže da ga je birala zbog toga što smatra da nosi neverovatnu iskrenost u svom glumačkom nastupu.

Film je većinom finansiran sredstvima koja su nabavljena uz pomoć monaha sa Svete Gore, iz manastira Vatoped i mahom poslata iz Rusije, navodi autorka. U filmu se govori engleskim jezikom sa akcentom.

Miki Rurk kao grčki seljak

Priča se razvija tako što, tada, 45-godišnji sveštenik, biva izbačen i prognan iz Aleksandrije. Njegova popularnost, koju stiče dok vrši službu Episkopa Pentapolisa u Egiptu, izaziva ljubomoru tamošnjeg sveštenstva koje organizuje protiv njega zaveru.

Zbog straha da će postati sledeći aleksandrijski patrijarh, sveštenstvo ga diskredituje i progoni iz Egipta. Nektarije dolazi u Atinu i zahvaljujući svojim pedagoškim metodama i govorničkom daru stiče dalju slavu, i otpočinje pisanje jednog od svojih književnih dela.

Potom se povlači na Eginu, malo grčko ostrvo, gde svojim rukama, uz pomoć monahinja, obnavlja porušeni manastir. Manastir, međutim, zbog spletkarenja, ne biva zvanično priznat, dok Nektarija nepravedno optužuju za nemoral.

U bolnici Aretaio, ubrzo nakon svoje smrti, on čini poslednje čudo nad grčkim seljakom čiju ulogu igra proslavljeni holivudski glumac Miki Rurk.