Preminuo Milorad Belančić

Školovao se u Beogradu, gde je 1970. na Filozofskom fakultetu diplomirao filozofiju. Bio je predsednik Filozofskog društva Srbije i urednik časopisa Theoria. Jedan je od osnivača Filozofsko-književne škole u Kruševcu. Radio je kao urednik u Trećem programu Radio Beograda. Važio je za jednog od najboljih poznavalaca dela Radomira Konstantinovića, a bio je i dobitnik nagrade sa njegovim imenom.

Belančić je bio jedan od naših najplodnijih pisaca. Objavio je knjige: „Isto i sasvim drugo“ (Filozofski eseji), „Nulta tačka ideologije“, „Strategije tumačenja“ (Rikerovo shvatanje hermeneutike), „Postmodernistička zebnja“, „Fragmenti o smislu“, „Evropa na Balkanu“, „Odgođena demokratija“, „Genealogija palanke“, „Nasilje“, „Razlozi za dekonstrukciju“, „O demokratiji koja će doći“, „Zakon pisanja“, „Polemologike“, „Smrt slike“, „Rasredišteni logos“, „Mi pa mi“… U knjizi „Bele stranice istorije“ analizirao je filozofsko delo Zorana Đinđića.