Preminuo Veljko Bulajić u 97. godini

Vest da je preminuo Veljko Bulajić potvrdili su članovi porodice za Večernji list.

Veljko Bulajić je rođen u Vilusima kraj Nikšića 22. marta 1928. godine, a sa roditeljima i braćom je do početka Drugog svetskog rata boravio u Sarajevu.

Kada su se vratili u rodne Viluse, on se sa samo 13 godina priključio se partizanima u Drugom svetskom ratu.

Srednju školu završio je u Sarajevu, a nakon rata počeo je da se interesuje za kinematografiju, te je upisao filmsku režiju u Centro Sperimentale u Rimu.

Diplomirao je 1959. godine i bio asistent velikim rediteljima kao što su Federiko Felini i Vitorio de Sike, nakon čega se vratio u Jugoslaviju.

Rediteljsku karijeru započeo je dvama kratkim filmovima: Kamen i more i Brod lutalica (1953).

Prvi dugometražni igrani film Vlak bez voznog reda (o posleratnim migracijama stanovništva) snimio je 1959. godine.

Delo je nagrađeno s dve Zlatne arene i nagradama Slavica i Jelen u Puli, te Nagradom grada Zagreba.

Sledi film Rat (1960), vizija ratne katastrofe, nagrađen Zlatnom i Srebrnom arenom u Puli.

Veliki uspeh Bulajić postiže filmom Uzavreli grad (1961), o životu u novom industrijskom centru, nagrađenom takođe Zlatnom arenom u Puli.

Veljko Bulajić je autor čiji su filmovi postigli najveći uspeh kod domaćih i stranih gledalaca

Kozara, Vlak bez voznog reda, Atentat u Sarajevu zajedno s Bitkom na Neretvi na vrhu su liste najgledanijih filmova u bivšoj Jugoslaviji.

Navedena četiri filma prikazivana su u mnogim državama, što su jugoslovenske vlasti podsticale iz političkih i ideoloških razloga. No, njegovi filmovi su donosilii velike zarade.

Veljko Bulajić dobitnik je nagrada Zlatni Lav u Veneciji, Zlatna Nimfa u Monte Karlu, nagrade za režiju u San Sebastijanu i Nju Delhiju, Zlatne medalje na Međunarodnom filmskom festivalu u Moskvi, međunarodne nagrade kritike Cidalc, nagrade Zlatni klas za najbolji film u Valjadolidu, nekoliko nagrada publike te još neke druge.

Nagrađen je s nekoliko Zlatnih Arena na Filmskom festivalu u Puli za najbolje filmove i najbolju režiju, a američka Akademija za umetnost i nauku nomnovala je njegov film Bitka na Neretvi za Oskara.

Bulajić je 2010. godine preko medija ušao u konflikt s Antunom Vrdoljakom koji je za potrebe svoj dokumentarno-igrane serije Tito koristio njegove snimke Titovih memoara koje je snimao 70-ih godina prošlog veka za Televiziju Zagreb.

Vlasnik tih memaoara je HTV, ali je Veljko Bulajić tvrdio da polaže autorska prava te da se bez njegovog dopuštenja nikome ne može ustupiti korišćenje materijala.

Odlukom Festivala mediteranskih zemalja u Rimu Bulajiću je 2013. dodeljena Nagrada za životno delo, nakon što je u rimskoj Filmskoj palati prikazan njegov film Libertas o životu i delu velikog hrvatskog pisca Marina Držića.

Nagradu mu je uručio Franko Nero, zvezda njegove Bitke na Neretvi iz 1969, filma koji je u Jugoslaviji slavljen kao „jedan od najboljih ratnih filmova svih vremena“.