Promocija izabranih dela Bogdana Čiplića u Novom Sadu

Na promociji će govoriti pisac Radovan Vlahović u ime Banatskog kulturnog centra, koji od prošle godine dodeljuje i nagradu „Bogdan Čiplić” za prozne rukopise.

O književnom stvaralaštvu, životu i delu Čiplića, koji u svojoj književnosti profiliše memoare vojvođanskog čoveka iz prohujalih vremena, mentalitete uobličene tradicijom, kao i sukobima između modernog, građanskog i tradicionalnog, običajnosnog sveta − govoriće: Milana Poučki, Viktor Škorić i Nenad Stanojević,  pisci predgovora za dela u najnovijoj ediciji o Bogdanu Čipliću i interpretatori njegovog stvaralaštva.

Razgovor će moderirati Branka Marković, a Izabrana dela Bogdana Čiplića u šest tomova objavio je Kulturni centar Vojvodine „Miloš Crnjanski“ u okviru svoje Izdavačke delatnosti.

Bogdan Čiplić (Novi Bečej, 2. 11. 1910, Austrougarska – Beograd, 23. 4. 1989, SFRJ) bio je srpski književnik, prevodilac, pesnik, pozorišni i književni kritičar, dramski pisac i upravnik Srpskog narodnog pozorišta. Rođen je u Novom Bečeju 1910, u vreme Austro-ugarskog carstva, ali ga životne staze vode kroz Sombor, Srbobran, Kikindu, Suboticu, Beograd, Novi Sad itd.

Diplomirao je etnologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je od novembra 1934. do februara 1935. radio kao asistent na etnološkoj katedri. Kao student bio je beogradski dopisnik subotičkog i novosadskog „Jugoslovenskog dnevnika“, a po završetku studija 1935. prihvatio je mesto profesora u srpsko-hrvatskim odeljenjima gimnazije i učiteljske škole u Temišvaru, odakle je slao dopise „Politici“, izdavao književni almanah „Život“ i uređivao istoimeni časopis, koji je vojna cenzura zabranila posle prvog dvobroja (1936). Kraće vreme bio je profesor gimnazije u Velikoj Kikindi.

Kao etnolog, inspirisan je običajima i tradicijom svog naroda, koju prenosi i u svoja dela, pre svega inspirisan duhom Banata, vojvođanskom ravnicom, vojvođanskim mentalitetom, anahronim jezikom, životima običnih ljudi, ali i značajnih ličnosti kao što je Đura Jakšić, čiji je život prikazao kroz romansiranu biografiju u istoimenom romanu.

Čiplić dolazi u Novi Sad 1937. godine, od kada je intenzivno sarađivao sa Letopisom Matice srpske, pisao pozorišne i književne kritike za dnevnik Dan. Okupljajući značajne pisce tog perioda, među kojima je bio i Aleksandar Tišma, objavio je dve sveske Vojvođanskog zbornika.  Od 1944. godine je radio i kao gimnazijski profesor u Novom Sadu. Nakon godinu dana, 1945. godine, tj. neposredno nakon Drugog svetskog rata, najpre je preuzeo funkciju sekretara, lektora, potom i dramaturga Srpskog narodnog pozorišta, a u časopisu Slobodna Vojvodina, uređivao je kulturnu rubriku i pisao pozorišnu kritiku.

U Srpskom narodnom pozorištu obavljaće funkciju upravnika od 1947. do 1949. godine, kada će biti ponovo ustanovljena opera, a takođe i konsolidovan dramski ansambl, posle masovnog odlaska eminentnih glumaca u novoosnovano Jugoslovensko dramsko pozorište u Beogradu.

1952. godine je pokrenuo književne novine pod imenom Stražilovo, koje je izdavao godinu dana, da bi potom 1953/54. prihvatio uređivanje Naše scene. Od 1956. do 1964. bio je zaposlen kao lektor i urednik beogradskih Večernjih novosti, a poslednje godine života proveo je kao slobodan umetnik.

Objavio je više od pedeset knjiga od kojih, preko dvadeset knjiga pesama i devet romana, a njegova dramska dela su izvođena na sceni SNP-a, od kojih je drama Uspomena na Sorento (1940) bila samo jednom premijerno izvedena, a potom zabranjena. Za roman Na veliko i na malo, nagrađen je nagradom Vlade NR Srbije (1946), dok je njegova drama Koncert za dve violine osvojila drugu nagradu na konkursu za dramu u Novom Sadu 1952. godine. Zmajevu nagradu Matice srpske dobio je za zbirku poezije Slatko pravoslavlje (1968), koja je takođe uvrštena u izabrana dela 2021, pored zbirki poezije Poljana i Divlje jato. Gordana Svilengaćin u predgovoru novom izdanju Čiplićeve poezije naziva Čiplića „dobroćudnim pesnikom ravnice“, dok ga je Draško Ređep, koji je 2003. godine priredio „Antologiju Čiplić“, nazvao „poslednjim bardom Vojvodine stare.“

Izabrana Čiplićeva dela u šest tomova objavljena su u suizdavaštvu Banatskog kulturnog centra i Kulturnog centra Vojvodine „Miloš Crnjanski”. Uređivački odbor činili su prof. dr Milivoj Nenin, Radovan Vlahović i dr Bojana Popović, sa saradnicima: msr Nenad Stanojević, msr Viktor Škorić, msr Gordana Svilengaćin, msr Milana Poučki. Izdanje Izabranih dela sastoji se od dva romana, knjige izabranih priča, knjige izabranih pesama, knjige izabranih drama i knjige pozorišnih memoara:

Stravična zvona, priredio Viktor Škorić, a prvi put objavljena u izdanju subotičke Minerve 1958. godine – zbirka je pripovedaka heterogene tematike;  Đura Jakšić, romansirana biografija, priredio Nenad Stanojević; Na veliko i malo, priredila Milana Poučki – roman; Pesme, priredila Gordana Svilengaćin; Izabrane drame, priredila Bojana Popović; Tragom ‘Mezimčeta srbskog’, priredila Bojana Popović – žanrovski se može odrediti kao memoar.

Više informacija iz ovog grada čitajte na posebnom linku.

Još vesti iz ovog grada

„Nadstrešnica stara 60 godina“: Kako se izjave stručnjaka koriste za opravdavanje propusta vlasti?

Novosadska opozicija pozdravila ostavku Vesića, očekuju isto od Vučevića i Đurića

Novosađanka koja je radila na Železničkoj stanici kada je pala nadstrešnica prepričala svojih deset najdužih minuta u životu

Koliko je bezbedna Železnička stanica u Novom Sadu?