Protivteža Frojdovoj pesimističkoj antropologiji

O knjigama dvojice vodećih stručnjaka današnjice u oblasti psihologije i psihanalize govorili su psiholog Žarko Trebješanin, urednik Cliove biblioteke Imago Aleksandar Dimitrijević i glavni urednik ove izdavačke kuće Zoran Hamović.

Ahtarova knjiga „Psihologija doprote“ predstavljena je kao „protivteža pesimističkoj antropologiji Sigmuna Frojda“ i neka vrsta „renesanse humanističke, pozitivne psihologije“. Knjiga se sastoji se iz dva dela: prvi se bavi pozitivnim osobinama i govori o hrabrosti, rezilijentnosti i zahvalnosti, dok drugi daje osvrt na velikodušnost, praštanje i žrtvovanje. U svih šest poglavlja navode se kliničke ilustracije svega opisanog, što je u Cliu, istaknuto kao posebna vrednost ove knjige.

– Najuzbudljiviji su kliničke ilustarcije izabrane iz višedecenijske analitičke i supervizijske prakse. Napisane upečatljivo i iskreno, predstavljaju kliničku psihoanalizu u najboljem izdanju. Ahtar je jedan od najvažnijih stručnjaka današnjice. On je među malobrojnim autorima koji govore o pozitivnim aspektima ljudskog delovanja. Ova njegova knjiga nudi socio-klinička razmišljanja koja ublažavaju Frojdovo gledište kako su ljudska bića u svojoj suštini „loša“ i kako je sva dobrota koju mogu proizvesti velikim delom odbrambena – rekao je Aleksandar Dimitrijević, koji se u promociju iz Berlina uključio preko Skajpa.

U Cliu kažu da „Ahtar ovom nevelikom knjigom na izvrstan način otvara bavljenje temama koje nam mnogo nedostaju – s jedne strane, za psihoanalizu bi bilo dobro kad bi ublažila svoj determinizam i pesimizam otvarajući se za izvorne kvalitete i dobrotu ljudi, a s druge strane, za opštu javnost može biti važno da se misli i govori o dobroti zbog globalnih tendencija u medijskom izveštavanju usmerenom na zločine i tračeve, zbog opšte krize morala u doba površnih identiteta i čestih preseljenja, ali i zbog gotovo potpunog nestanka optimizma iz društvenog života u Srbiji“.

– Holandski profesor istorije Dauve Draisma je u „Tkačima snova“ doneo nov, svež naučni pogled na nešto što je neuhvatljivo i mistično. NJegova knjiga ima dramsku kompoziciju, lepo je napisana i što je najvažnije otvara nova naučna pitanja. On ne tumači snove, niti ima ambiciju da stvori novu teoriju njihovog tumačenja, nego tu teško uhvatljivu oblast vezuje za nauku. Danas kad vladaju izopačeni izdanci dve struje tumačenja snova – jedna ih vezuje za organski stvarni svet, a druga za duhovno i onostrano, kao i široj javnosti nejasni nauroistraživački pristupi snovima, Draisma nudi naučni pristup, ali na obazriv način – kaže Žarko Trebješanin.

Draisma je u naučnu avanturu sa snovima ušao zahvaljajući interesovanju njegove prijateljive likovnog umetnika za snove ljudi slepih od rođenja. Posle tri godine pojavila se ova knjiga, koja kako u pogovoru piše Trebješanin, „nudi pregled istraživanja iz oblasti spavanja i snova, kao i različitih teorija i manje više istanovljenih činjenica, što je ilustrovano pričama poznatih koji su godinama vodili dnevnike i pisali o svojim snovima, kao što su, između ostalih. Meri Arnold Foster, Gete, holanski pisac i psihijatar Frederin van Ejden, tvorac termina „lucidni snovi“….
„Tkača snova“ sa holandskog na srpski jezik prevela je Bojana Budimir, a „Psihologiju dobrote“ sa engleskog Marina Vicanović.

Autori

Doktor medicine, profesor psihijatrije na Medicinskom fakultetu DŽeferson, trener i supervizor analitičar Psihoanalitičkog centra Filadelfije Salman Ahtar (1946) objavio je 62 dve knjige, član je redakcija mnogih stručnih časopisa, drži stručna predavanja širom sveta. Dobitnik je mnogobrojnih priznanja, objavio je i nekoliko tomova poezije, a sarađuje i sa pozorišnim kućama u Filadelfiji. Dauve Draisma (1953) je profesor istorije psihologije na Univerzitetu u Hroningenu.Bavi se i prirodom i mehanizmima ljudskog sećanja. NJegova knjiga „Zašto život ubrzava dok starimo“ prevedena je na 19 jezika.

Problematična veza’]

Na pitanje koliko su psihoanalitičku definiciju dobrote utičui postojeći religijski i kulturni modeli, koji „cene“ iste osobine koje Ahtar pominje u knjizi, Dimitrjević odgovara da je „veza psihoanalize i religije veoma problematična“, ali da „savremena psihonalaiza nije tako vantreno ateistička kao kod Frojda, mada nije ni udubljena u razumevanje religijskih fenomena“. On je naveo i Jungov pristup, koji smatra da se „čovek ne može razumeti u celini bez religioznosti“.