Radovi barda jugoslovenske i crnogorske umetnosti, i velikog karikaturiste Miloša Vuškovića na izložbi u Galeriji Haos

Akademik Miloš Vušković (1900 – 1975) bio je i jedan od najznačajnijih karikaturista ovog prostora i jedan od osnivača Ošišanog Ježa između dva svetska rata, erudita, slikar koji je prošao sve faze umetnosti od impresionizma do apstrakcije, i vrsni pedagog, a izložbu njegovih radova u Galeriji Haos proglasiće otvorenom akademik Pavle Pejović.

U fundusu Narodnog muzeja Crne Gore nalazi se legat Vuškovića od 300 stotine radova, među kojima su slike, karikature i skulpture, a pred beogradskom publikom će biti deo njegovog opusa iz privatne kolekcije (crteži, pasteli, karikature, akvareli) , koji nije izlagan, i koji će sigurno privući publiku i kolekcionare.

Tekst za ovu postavku napisala je istoričarka umetnosti Ljiljana Zeković, koja na jednom mestu ističe:

„Miloš Vušković je bio jedan od najcjenjenijih karikaturista na prostorima bivše Jugoslavije. On je posjedovao izuzetan talenat i sposobnost da minimalnim sredstvima, čistim oblikom i sigurnim crtežom izrazi ono što je karakteristično i primarno u njegovom duhovitom komentaru… Najplodniji period njegovog rada na karikaturi vezan je za Beograd i humorističko-satirični list Ošišani jež“, ocenila je Zeković.

Miloš Vušković je rođen na Cetinju 1900. gde je završio osnovnu školu i nižu gimnaziju. Po izbijanju Prvog svetskog rata interniran je u Austriji, u Beč. Po okončanju rata upisao se na Umetničku školu u Beogradu.

Od 1921. do 1924. godine studirao je slikarstvo u Beču, posle čega se vratio u Beograd, odnosno Pančevo, gde je od 1926. do 1933. godine radio u gimnaziji kao profesor crtanja.

Nakon toga obreo se ponovo u Beogradu, gde je nastavio sa pedagoškim radom, bio je profesor crtanja u Prvoj muškoj gimnaziji, i posebno radom kao karikaturista i satiričar.

Posle Drugog svetskog rata, 1946, zajedno sa Lubardom i Milunovićem vratio se na Cetinje ,gde je radio kao profesor u novoosnovanoj Umjetničkoj školi.

Nakon preseljenja ove škole u Herceg Novi 1948. godine, postao je njen direktor, a od 1952. do penzionisanja 1965. radio je kao direktor Umjetničke galerije Crne Gore (čiji je bio i osnivač) na Cetinju.

Od 1921 – 1969. godine predstavio se na 15 samostalnih izložbi i na više desetina grupnih u zemlji i inostranstvu. Bio je član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti, a za svoje stvaralaštvo dobio je brojne nagrade: Politikinu (1933), ULUJ-a (1935), Nagradu za plakat Grada Beograda (1937,1938), Nagradu Vlade CG (1949), Nagradu Izvršnog vijeća CG (1957), Trinaestojulsku nagradu (1963), Nagradu Cetinjskog salona (1965 i 1966) i AVNOJ- evu nagradu (1971).

Preminuo je na Cetinju 1975, gde je i sahranjen.