Retrospektiva Vladimira Veličkovića 20. oktobra u MSUB

Vladimr Veličković je umetnik čije je prisustvo nezaobilazno u sagledavanju razvoja domaće i šire evropske umetničke scene, najpre u kontekstu kasnih pedesetih godina 20. veka, kada se u njegovom stvaralaštvu uočava bliskost sa postnadrealističkim duhom jednog krila domaće umetničke scene, potom u okvirima pojave nove figuracije tokom šezdesetih godina, a nakon odlaska u Pariz 1966. kroz dalji razvoj njegovog umetničkog izraza pod okriljem francuske nove figuracije i, konačno, posebno osamdesetih godina, kada paralelno sa usponom svoje internacionalne karijere biva dovođen u vezu sa „postmodernističkom citatnom strategijom”.

Izložba koju su osmislile Svetlana Mitić i Žaklina Ratković nije hronološki koncipirana već prati određene problemsko-tematske segmente u radu umetnika, koji mogu upućivati i na širi kontekst u kome se Veličković formirao, bazirao i stvarao osoben likovni jezik.

Kroz deset odvojenih tematsko-problemskih celina, koje se fokusiraju na određene teme i simbole kao i njihovo značenje u Veličkovićevom slikarstvu, obuhvaćen je složen umetnički opus koji korespondira sa najvišim dometima modernog i savremenog slikarstva. Praćenjem određenih tematsko-problemskih celina, koje su definisane kao Mladost, Raspeća, Telo u pokretu, Mesta, Gubilišta, Glave, Poreklo, Životinje, Ništavilo, Bez imena, postiže se uvid u složenost ovog opusa.

– Pratimo ga od najranijih crteža i slika nastalih u beogradskom periodu, kada umetnik radi oskudne prostore ukočene, statične atmosfere, preko barokne uzvitlanosti naglašenog pokreta u ciklusu Strašila, potom figura u različitim fazama trčanja ili pada inspirisanih Mejbridžovim istorijskim eksperimentima sa fotografijom, pa uzavrelih frenetičnih glava oratora ili ispražnjenih, pustih prostora gubilišta, sve do poslednjih prizora spaljene zemlje i pejzaža čija se linija horizonta gubi u izmaglici dima i magle – poručuju iz MSUB.

Izložba će biti priređena na svih pet nivoa Muzeja obuhvata preko sto radova Vladimira Veličkovića realizovanih u medijima slike i crteža, među kojima je i trinaest dela iz zbirki Muzeja savremene umetnosti u Beogradu kolekcioniranih tokom proteklih decenija, tačnije od 1962. do 2019. godine.

Pored radova iz kolekcije Muzeja, na izložbi su zastupljena i dela iz drugih institucija, muzeja i galerija, kao što su: Nacionalni muzej moderne umetnosti – Centar Pompidu (Pariz), Centre national des arts plastiques (Pariz), Muzej suvremene umjetnosti (Zagreb), Moderna galerija (Ljubljana), Muzejot na sovremenata umetnost (Skoplje), Umjetnička galerija (Dubrovnik), Narodni muzej u Beogradu, Muzej Zepter, Muzej grada Beograda, Istorijski muzej Srbije, Umetnička zbirka SANU, Umetnička galerija „Nadežda Petrović“ (Čačak), Gradski Muzej Sombor, Moderna Galerija Valjevo, kao i iz privatnih kolekcija zemlje i inostranstva.

Iz porodične arhive

Izložbu prati katalog koji sadrži studijske tekstove domaćih i inostranih autora, a njegovu  posebnu celinu u , kao i na izložbi, čini dokumentarni segment koji predstavlja fotografije i pisma iz porodične arhive umetnika, uz filmski program sastavljen od dokumentarnih filmova i video-priloga čije je emitovanje predviđeno tokom trajanja izložbe.