Slavko Štimac: „Dobar čovek ne može biti lud“

Slavko Štimac rođen 15. oktobra 1960. godine u selu Vujići, u naselju Konjsko Brdo nedaleko od Perušića, upravo taj dečak je postao jedno od najprepoznatljivijih lica jugoslovenske kinematografije.
„Samo sa 12 godina igrao sam pastira Ranka, i to će ostati u sećanjima publike zauvek. Osnovne zakone filma naučio sam od Gluščevića. Nisam odrastao kao ostala deca, odrastao sam na filmu“, govorio je Štimac.

Prvi koraci u glumi

Prvi koraci u svetu filma za Štimca bili su značajni, jer je odmah pokazao svoj izuzetan talenat. Tri godine nakon prvenca, nastavlja sa ulogama u filmovima „Zimovanje u Jakobsfeldu“ i „Salaš u malom ritu“, gde je nastavio da igra uloge tinejdžera. Njegova mladolikost omogućila mu je da dugo ostane prepoznatljiv kao adolescent na filmskom platnu, a uloga sarajevskog pubertetlije Dina u filmu „Sjećaš li se Doli Bel“ iz 1981. godine često se smatra njegovom najboljom.Njegova rečenica „Svakoga dana u svakom pogledu sve više napredujem“ iz filma „Sjećaš li se Doli Bel“ postala je kultna, a saradnja sa Emirom Kusturicom donela je mnoge nezaboravne trenutke, uključujući filmove „Podzemlje“ i „Život je čudo“.
Publika će ga zauvek pamtiti po ulogama u kultnim filmovima kao što su „Ko to tamo peva“, „Vlak u snegu“ i „Varljivo leto `68“. Jedna od njegovih nezaboravnih rola je svakako ona u filmu „Specijalno vaspitanje“ iz 1977. godine.

Američki san i povratak u Beograd

Godine 1996. Slavko odlazi u Sjedinjene Američke Države, gde snima dva filma. Međutim, nostalgija za domovinom vraća ga nazad u Beograd. Tokom svoje karijere, koja traje od 1972. do 2016. godine, Štimac je glumio u oko 70 filmova, serija i predstava, ostavljajući neizbrisiv trag na jugoslovenskoj i srpskoj kinematografiji.

Nagrada za životno delo

U januaru 2019. godine, na otvaranju 12. Međunarodnog filmskog i muzičkog festivala Kustendorf, Slavku Štimcu je uručeno priznanje “Nagrada za buduće filmove”, koje je ekvivalent nagradi za životno delo. Ovo priznanje potvrđuje njegovu posvećenost i doprinos svetu filma.

Serije i novije uloge

Pored filmskih uloga, Slavko Štimac se istakao i u televizijskim serijama kao što su „Ubice mog oca“, „Crna svadba“ i „Područje bez signala“. U seriji „Crna svadba“ igrao je zaposednutog masovnog ubicu, što je bila njegova prva uloga negativca i donela mu nove pohvale za glumačku veštinu.

Lični život

Štimca predstavljaju kao srpsko-hrvatskog glumca, ali on sebe vidi kao Jugoslovena i Ličanina. Godinama je u braku sa Vesnom Golubović, akademskom slikarkom i scenografkinjom. Njegov sin Vid, iz prvog braka sa slikarkom Majdom Vojniković, nije krenuo umetničkim putem, već se bavi ekonomijom.

Duboko u svakom čoveku čuči dobrota

Slavko Štimac je tokom cele karijere važio za “dobricu”, kako zbog uloga pozitivnih junaka koje je ostvario, tako i zbog svog blagog i skromnog životnog stava. Njegove reči „Dobar čovek ne može biti lud. Ludilo je bolest. Svet je prepun i dobrih ljudi, koji svoju pravu prirodu tek u određenim okolnostima pokažu. Sve zavisi i od toga kako im pristupimo. Jer, ljudi se menjaju pored dobrih ljudi. Duboko u svakom čoveku čuči dobrota“ odražavaju njegovu životnu filozofiju.