Supruga preminulog pisca: Igor Mandić bi se nasmijao Aleji velikana

– Igor odlazi u jako lijepo društvo – biće sahranjen u petak, 18. marta u 12.30 na groblju Mirogoj, i počivaće pored naše kćerke Ade, a odmah tu u blizini počiva i pjesnik Tin Ujević, tako da će mu tu biti dobro. Igor bi se nasmijao toj ideji da bude sahranjen u Aleji velikana, on tu ne spada. Uvijek se rugao umišljenim veličinama, lažnim velikanima, napuhanim društvenim moćnicima – kaže ekskluzivno za Danas Slavica Mandić, supruga preminulog pisca, polemičara, kritičara i javnog intelektualca koji je obeležio kulturnu i medijsku scenu ovog prostora, bio opozicija svakoj vlasti i službenom mišljenju, i proživeo sudbinu koju su mu njegovi beskompromisni stavovi doneli.

Igor Mandić je rođen 20. novembra 1939. u Šibeniku, a preminuo je od srčanog udara u nedelju, 13. marta, u zagrebačkoj bolnici Sveti Duh. Od 1966, i prvih kolumni u “Vjesniku u srijedu”, tokom karijere koja je trajala do kraja njegovog života, blizu šest decenija, Mandić je svoje književne kritike, polemike, esejističke tekstove i feljtone objavljivao u brojnim, najznačajnijim jugoslovenskim, hrvatskim i srpskim časopisima, među kojima su i “Književna reč”, “Književne novine”, “Politika”, “Duga”, “NIN”. U velikoj zaostavštini Igora Mandića koja ostaje za ugled kulturi, društvima i medijima ovog prostora je i 35 knjiga, izuzetnih književnih ostvarenja, među kojima su i njegove autobiografije.

Poslednjih godina pisao je kolumne za hrvatski “Jutarnji list”, a svoje poslednje knjige, “Sebi pod kožu”, “U zadnji čas”, “Oklop od papira” i “Predsmrtni dnevnik”, Mandić je nazvao “oproštajem od svih, i crtom ispod svoje biografije”. Sa suprugom Slavicom, koju je upoznao još šezdesetih godina kao student u Zagrebu, imao je ćerku Adu, koja je tragično preminula 2004. godine.

Pisac čije će ime i sintagma „moja malenkost“ zauvek ostati intelektualna institucija na ovom prostoru, koji je oduvek bio ispred svog vremena i proživeo život na svojoj slobodnoj intelektualnoj teritoriji s koje se obračunavao sa svakom malograđanštinom plaćajući cenu za to, ostaće upamćen i po tome što u Hrvatskoj nije dobio nijednu književnu nagradu.

Jedino priznanje koje je veliki Igor Mandić primio bila je nagrada „Otokar Keršovani“ za životno delo, koju mu je 2006. godine dodelilo Hrvatsko novinarsko društvo.