Svetska muzika u balkanskoj duši: Ko je Vladeta Kandić, poznatiji kao Bata Kanda?

Ove godine, na 29. po redu izdanju Međunarodnog džez festivala Nišville, Bata Kandi će na otvaranju biti uručena specijalna nagrada za promociju balkanskog džeza.

Bata Kanda rođen je kao Vladeta Kandić u Beogradu, a za sebe kaže da je potomak šumadijskog opanka i romskog derta, ali da kroz njegovu krv teku svi folklori sveta.

Balkanski folklor i muziku uopšte zavoleo je od malih nogu, a prvu harmoniku dobio je već sa sedam godina, jer je pre toga pomerao prste na trljačici za veš kao da hoće nešto da svira.

Završio je nižu muzičku školu i spremao se za studije građevine, ali je odlučio da mu je harmonika važnija, tada već kao član AKUD „Branko Krsmanović“.

Sa ovim društvom obišao je skoro sve krajeve sveta, a među više od dve hiljade nastupa u karijeri, između ostalog nastupao je na Kubi, u Tokiju, Njujorku, Džakarti, Meksiku…

Kaže da se u džez zaljubio na prvom nastupu Dizija Gilespija, a ljubav prema folkloru, džezu i salsi naterala ga je da postane jedan od začetnika etno-džeza na ovim prostorima.

Ipak, kako je harmonika njegova ljubav, postao je i ostao prepoznatljiv po karakterističnim interpretacijama bogatstava folklora balkanskih naroda.

Bio je inspirisan Radojkom Živković, Mijom Krnjevcem i Milijom Spasojevićem i želeo je da postane virtuoz na harmonici, sa kojom želi da bude i sahranjen.

To je rezultiralo pisanjem i izvođenjem nekoliko kola, od kojih je najpoznatije Najciganskije vašarsko kolo, kao i numere Kandoro i Sofkina ljubavna igra, koje ostaju njegovi zaštitni znaci.

Nadimak Bata Kanda dao mu je harmonikaš Ratko Jovanović, a od kolega, najviše je sarađivao sa Tokom Ćirkovićem 60-ih godina, kada su bili najpopularniji duet harmonika u Srbiji.

Bio je u dobrim odnosima sa Bucom Jovanovićem i Šabanom Bajramovićem, a posebno mu je drago što je član Udruženja američkih džez harmonikaša i što je u Los Anđelesu zadivio Frenka Maroka i Arta van Dama.

Rukovodio je Narodnim orkestrom AKUD „Branko Krsmanović“ i sarađivao sa Simfonijskim orkestrom RTS-a, što je dovelo do komponovanja 200 pesama srpske poezije.